17 mei 2013 zijn Jozua Douglas en ik nogmaals getrouwd, nu op school en voor mijn klas.
‘s Morgens vertrok ik al vroeg naar school met de bijrijderstoel vol slagroomtaarten voor alle kleuters. Om 11.00 uur ‘s morgens werd ik uit de klas getrokken door een moeder. In het buurthuis naast de school kon zij mijn haar en make-up doen. Mijn stagiaire en een lieve collega namen de klas over, ik kon dus opgetut, heerlijk! Ik ging lekker in de krul.
Onder de hete tang kreeg ik een telefoontje van het Utrechts Nieuwsblad. Ze vonden het een leuk item, of we het leuk vinden dat ze kwamen, met fotograaf! Dat wilden we natuurlijk wel.
Onder de kapper en de make-up hebben de stagiaires van de school, de aula versiert en samen met de concierge de stoelen klaar gezet voor de plechtigheid.
De kinderen van mijn klas hebben de week van te voren thema trouwen gehad. Ze hebben dus ook leuke knutsels gemaakt, zoals een stapeltaart.
Om 12.30 uur kwam mijn kersverse man, met een klein bruidsboeketje, mij halen in het buurtcentrum. Toch lichtelijk nerveus liepen we over de stoep naar de school. Daar werden we verwelkomd – lees bekogeld- door alle klassen met allemaal rijst.
Dat zat uiteraard de hele dag overal.
Bij binnenkomst zaten onze vier kleuterklassen al in de aula te wachten. De kinderen keken met open mond naar ons. Ze waren allen prachtig aangekleed. Kleuters met sluiers, jurken, stropdassen en corsages, het was een fantastisch plaatje!
De nieuwe directeur trouwde ons opnieuw. Ze had op onze websites gekeken en had zich over ons geïnformeerd Het praatje was heel leuk en heel persoonlijk! Tijdens de ceremonie had mijn klas een mooi versje voor ons over trouwen.
Veel kinderen hadden een taak: een jongen en een meisje waren getuigen, er was een bruidsjongen en een bruidsmeisje en er waren twee kinderen die de ringen mochten aangeven.
Een van onze getuigen is prachtig verschenen in de krant.
Mijn ouders waren er ook bij, dat vond mijn klas ook wel erg bijzonder.
De kinderen waren erg onder de indruk van het hele gebeuren.
Na de ceremonie vertrokken de andere kleuterklassen naar hun eigen klas om onze slagroomtaart te eten.
De kinderen uit mijn klas werden weer wat zichzelf. Ze hadden eindelijk door dat ik de juf was en begonnen heerlijk tegen me te kletsen. Jozua en ik kregen heel wat cadeaus, we hadden een grote bloemenzee thuis staan. We zijn daar heel dankbaar voor.
De kinderen uit mijn klas hadden het er al weken over; er moest en zou een stapeltaart komen. Die was er zeker en een hele lekker van een de moeders, Jessica, ook. Hij was echt fantastisch en ook de leerlingen vonden ‘m heel mooi en lekker!
Na de taart gingen we samen naar de klas waar de kinderen nog een bellenblaas kregen van mijn ouders.
Nu is het nagenieten van alle cadeaus en de leuke krantenberichten.
Wat een fantastische dag! Ik wil ook iedereen bedanken die heeft bijgedragen aan deze mooie middag.
Ik hoor alle kleuters, dus ook die van de andere klassen er nog dagelijks over. Het heeft indruk gemaakt. Een belevenis die ze nooit zullen vergeten. Prachtig!