Door Sharona. Onze sinds dit schooljaar gestarte kleuter kan het sinds week 2 al nergens anders meer over hebben dan Flip de Beer (de logeerknuffel van de klas) en de “Dit ben ik koffer”. In deze blog vertel ik jullie wat de “Dit ben ik koffer” is, het nut van deze koffer, hoe mijn dochter hier op reageert en hoe ik haar daarbij help.
Een ware oefening van geduld, die Dit ben ik koffer, want als het aan haar ligt had ze het al lang en breed mee naar huis gehad. De blijdschap was dan ook groot, toen ze eindelijk aan de beurt was voor de “Dit ben ik koffer”.
Trots snoetje
Donderdagmiddag, terwijl we staan te wachten op onze dochter zien we vanuit de school het meest blij, trotse en enthousiaste meisje ooit gerend komen. Nog blijer dan anders. En we zien meteen hoe dat komt. In haar rechterhand prijkte de felbegeerde, lang op gewachtte, lichtblauwe Dit ben ik koffer.
Ze staat nog niet helemaal bij ons als ze vol passie vertelt over haar plannen met de Dit ben ik koffer. Er komt een verlanglijst aan dingen die ze graag in de koffer wil stoppen. Een verlanglijstje dat overigens wel elke 5 minuten weer veranderd.
Dit ben ik koffer
Voor iedereen onder ons die zich nu afvraagt wat is dat toch voor een fantastisch ding, een Dit ben ik koffer? Waar wordt dat 4 jarige meisje nu zo wild enthousiast van?
De dit ben ik koffer is eigenlijk niets meer dan een lege koffer met een vriendenboekje erin. De bedoeling is om met dochterlief samen het vriendenboekje in te vullen en de lege koffer te vullen met 5 attributen uit huis waar zij zelf in de klas, in de kring over kan vertellen.
Doel
Het doel van de Dit ben ik koffer is tweeledig. Enerzijds leren kinderen zichzelf te presenteren in de groep. Door klein te beginnen met wat vertrouwde spulletjes van huis, leren de kleuters spreken in de groep. Voor het ene kind iets wat gemakkelijk gaat, voor het andere kind een super spannend moment. Opeens sta je in het middelpunt van de belangstelling en is iedereen nieuwsgierig naar de leuke spulletjes die je meegenomen hebt.
Anderzijds leren de andere kinderen je een beetje beter kennen, doordat je wat over jezelf vertelt (met natuurlijk de hulp van de juf/meester). Er zullen al snel wat kleine gesprekjes ontstaan, omdat er misschien wel meer kinderen zijn met een beer als favoriete knuffel.
Vullen van de koffer
Voordat de koffer weer mee terug naar school gaat, staat hij 4 dagen in je huis te wachten tot hij gevuld en wel mee terug mag. In ons geval hoefde de koffer niet zo lang op vulling te wachten. Toeval wil, dat wij de middag van het ontvangen van de Dit ben ik koffer op visite zouden gaan bij opa en oma.
En natuurlijk moest de koffer mee, want opa en oma moesten toch echt zien dat dochterlief nu aan de beurt was om die koffer te vullen. Aangekomen bij opa en oma kon ze niet meer wachten. Binnen no-time had ze alle losse speelgoedjes in de koffer gepropt. De kleinste prullaria moesten echt mee naar school (om een dag later weer plaats te maken voor andere kleine prullaria).
Begeleid vullen
Die kleine prullaria leken me niet de beste vulling, ik zag niet zo goed wat ze kon vertellen over een clownspuntenslijper. Of een kleine sleutelhanger.
Daarom hebben we samen de avond ervoor nog eens kritisch gekeken naar de spulletjes die ze gepakt had. Door haar wat vragen te stellen en keuzes te geven kwamen we uiteindelijk tot een wat meer gevarieerde, gevulde koffer. Ze had bijvoorbeeld een klein figuurtje van Hello Kitty gepakt, een personage waar ze enorm van houdt. Door haar te vragen of ze niet iets had van Hello Kitty wat nog specialer was, kwamen we uit bij haar Hello Kitty servies. Haar dag kan eigenlijk niet beginnen zonder een boterham van het Hello Kitty bord.
En vandaar uit kwamen we bij haar favoriete knuffels, haar grootste vrienden een deel van haar: Muis en Beer. En oké, we zouden daarmee de grens van 5 overschrijden…. maar haar een keuze laten maken tussen die 2 was niet te doen. Ze houdt van allebei evenveel.
Accepteren dat kinderen een eigen idee hebben
Onze dochter weet wat ze wil en gaat daar ook vol voor. Ze weet dus ook heel goed wat ze niet wil. Het leek mij heel leuk om haar gymkleding mee te geven, omdat ze net gestart was met turnen. Kon ze daar het een en ander over vertellen. Maar dat zag dochterlief niet zo zitten, net zoals een foto van het gezin (makkelijk, vertel wat over wie er in je huis wonen). Nee liever nam ze een boek mee, met een beetje sturing en doorvragen kwamen we uiteindelijk op een van haar lievelingsboeken uit.
Omdat ik ook niet alle prullaria wilde verbannen uit haar koffer en ze heel sterk vast hield aan 1 ding koos ze ervoor op een klein duplo hondje mee te nemen. Wat ze daar over wilde vertellen wist ze eigenlijk zelf nog niet, maar dat zal vast goed gekomen zijn.
Om de vulling compleet te maken pakte ze een Bush Baby, een super leuke speelboom die ze met haar verjaardag gekregen had.
Het vriendenboekje
Bij de Dit ben ik koffer, hoort ook een vriendenboekje met verschillende vragen. We begonnen heel enthousiast met invullen. Maar al snel was de concentratie weg en wilde dochterlief liever verder met spelen. Geen punt, dan maken we de vragen later af. Wat me wel opviel, was dat ze veel antwoorden gaf die andere kinderen ook hadden gegeven. Toeval of (on)bewust herhalen? Ik heb nog wel geprobeerd of ze iets anders wilde antwoorden, maar ze bleef erbij. Dan is dat ook goed.
Dilemma
Ze had 2 vragen die ze erg lastig vond: Wat vind je leuk aan de juf en wat is het leukste wat er in de klas gebeurd is?
Ze wist het oprecht niet en bleef dit volhouden. Zelfs na meerdere keren op verschillende momenten vragen, beetje helpen met keuzes tussen antwoorden geven. Dan komt het dilemma, wat doe je? Vul je de vragen niet in? Verzin je zelf iets? Blijf je doorvragen?
Ik heb er uiteindelijk voor gekozen om in een andere situatie op een speelse manier nog 1 maal deze vragen de stellen. Het is alsof dat haar rust bracht, want toen kon ze uiteindelijk een antwoord geven. Geduld hebben en een beetje slim met een omweg vragen kunnen je dus helpen.
Het moment
Ze heeft dus uiteindelijk een volledig ingevuld vriendenboekje en goed gevulde koffer mee naar school genomen. Wat ze verteld heeft en hoe het precies gegaan is, weet ik niet. Maar ze was er zelf in ieder geval wel tevreden over.
Rest haar nog maar één grote wens……………………… Flip de beer moet komen logeren.
Maar dat is waarschijnlijk weer voer voor een andere blog ;).
