(Door Karlien) Onlangs deelde ik hoe mijn dochter is veranderd nadat zij is versneld op school. Er werd door lezers gevraagd of ik meer wilde delen over het leven met mijn hoogbegaafde dochter. Ik moest direct denken aan een bijzonder gesprek over dood zijn met mijn kleuter dat we voerden.
Gesprek over dood zijn
Wat is dood zijn?
Een van de kenmerken van hoogbegaafd zijn is dat je dieper nadenkt over ideeën. Soms gaat het over de ruimte, waar de zon omheen draait bijvoorbeeld. Andere keren gaat het over wat wel en niet gezond is, of waarom papa en mama altijd alles mogen bepalen. Regelmatig komt het onderwerp dood voorbij, iets waar ze vrij angstig voor is. Want als je dood bent, dan ben je er niet meer.
Het was een gewone middag na school toen mijn dochter mij opeens een vraag stelde. Ze wilde weten wat er met je lichaam gebeurt vanaf het moment dat je dood gaat totdat je begraven wordt.
Een ingewikkelde vraag! Een echt antwoord kon ik daarom niet geven. Binnenkort kan ze aan “dokter opa” (opa is huisarts) al haar vragen stellen. Over het algemeen willen kinderen weten wat er gebeurt na het overlijden of tijdens een begrafenis, dus daar ben ik verder op in gegaan.
Lees ook: PRATEN OVER DE DOOD MET KINDEREN
Wie regelt de grafkist?
Om haar vraag wel serieus te nemen heb ik filmpjes laten zien van begrafenissen. Daarop zag ze ook een grafkist. Ik vertelde haar over de grafkist van mijn vader. Die was van hout en iedereen die langs kwam tekende er wat op.
Wie kiest die grafkist uit? was haar volgende vraag. Dat hangt er vanaf: als mensen opeens dood gaan kiest de familie de kist uit. En soms weten mensen al dat ze dood gaan en willen ze de kist zelf uit zoeken. Dochter reageerde vrij nuchter en merkte op dat iedereen weet dat hij dood gaat.
Daarop kwam direct weer een vraag, ze wilde haar eigen grafkist uitzoeken. Daar zit je dan, met je dochter van vier. Kerngezond en springlevend. Ik voelde het verdriet dat je hebt als je een kist uitzoekt. Voor dochter was dit echter de normaalste zaak van de wereld: ze regelt graag zelf haar zaken. En zo zat ze, op een doordeweekse middag, grafkisten te bekijken.
Het werd een witte kist met een hartje erop. Of we er niet op willen kleuren, want dat is zo zonde van de kist.
Uitgelichte foto: Shutterstock