Door Astrid. Wie had dat gedacht 15 jaar geleden. Toen ik zwanger was van mijn eerste…
Dat dat kleine hoopje mens zou uitgroeien tot een eigenwijze, sterke, stoere, leergierige, tegensprekende jongeman van 14+ Help! Ineens pubers in huis
Of dat dat inieminie meisje wat mij slapeloze nachten bezorgde zou uitgroeien tot de knappe, zelfstandige, behulpzame, vaak-beter-wetende, leergierige jongedame van 12+
Natuurlijk weet je dat die tijd gaat komen… en het gaat natuulijk niet van de ene op de andere dag. Al heb je dat gevoel soms wel…
Mijlpalen!
De eerste grote mijlpaal vond ik de peuterspeelzaal. Mijn zoon vond dat helemaal niks in het begin en moest bij het afscheid steeds huilen.
Als juf van groep 1/2 herkende ik het wel en ook ik hoorde de juffrouwen zeggen: “Het komt wel goed hoor, als je weg bent is het zo over, dan is hij fijn aan het spelen”.
Maar toch… het voelt écht anders, wanneer je daar als moeder staat. (Ik moet ook zeggen dat ik daarna ook naar ouders van kleuters beter ging begrijpen. Toch nét even anders reageerde).
Mijn dochter vond de peuterspeelzaal direct heerlijk en er kon vaak nét een kus/knuffel of “dag mama” vanaf.
En dan naar school…
Na de peuterspeelzaal kwamen de kleuters en groep 3…
Dat afscheid was voor beiden ook weer lastiger en de tranen kwamen regelmatig en ook ik heb soms best moeten slikken….
Je weet dat het wel goed komt maar ik heb zelf toch echt bij beiden een keer gehad dat ik de school belde om te informeren of alles oke was.
Van groep 3,4,5 en 6 komt groep 7… groep 7, het een-na-laatste jaar en de verandering is daar ineens. Ze lijken (of zijn?) ineens zo groot.
Ze kunnen veel al zelf of willen heel veel zelf. “Nee mam, ik heb geen hulp nodig, nee mam dat hoef je niet te weten, dat is iets tussen ons…”
In groep 8 wordt dat nog een beetje meer.
Help! Ineens pubers in huis
Mijn zoon zit inmiddels in de 3e en mijn dochter zit net in de brugklas…
In de zomervakantie hadden we er nog allemaal veel zin in. We konden haast niet wachten tot de boeken gekaft konden gaan worden (alhoewel zoonlief van 14 de meerekkende hoesjes toch echt veel handiger vond en heel rap klaar was). Met mijn dochter heb ik 2 boeken samen gekaft, maar daarna was het: “mam, dat kan ik zélf wel” en heb ik alleen nog maar toe zitten kijken.
En toen kwam daar de eerste schoolweek…. Kennismaking, een ‘teambuildingsdag’ en van het een op het andere moment was er iets gebeurd , ik heb ze toch echt heel veel gezien deze vakantie, maar van de een op de andere dag veranderde er iets…
Dat was 3 jaar geleden zo bij mijn zoon en nu ook bij mijn dochter:
* Rollende ogen,…. wanneer je iets (in hun ogen) geks zegt of vraagt.
* Uitslapen, in bed blijven liggen… iedere dag van de week
* De hele dag door honger hebben… ook wanneer er net gegeten is
* Waarom???? … bij alles wat er gezegd/gedaan moet worden
* “Wat?” … na alles wat je hebt gezegd, ze hebben het 9 van de 10 keer wel gehoord maar het is een soort stopwoordje
* “Ja maar” ….. bij alles wat je vraagt, zegt etc…
* Diepe zuchten wanneer we met het gezin weggaan….. Diepe zuchten wanneer we ergens op visite gaan, wanneer we er op uit willen met het gezin. Net of we iets vreselijks hebben voorgesteld.
* Games en vloggers …. die wereld is heel belangerijk, wat daar gezegd en gedaan wordt is vaak heel belangrijk en ze hebben het er met vrienden en vriendinnen continue over (http://www.dietzcoaching.nl/blog/vlogs-en-games-je-kind-de-virtuele-wereld/)
En er zijn nog wel meer zaken die er tevoorschijn komen wanneer ze naar de brugklas gaan.
Zware tassen, huiswerk, paniekgevoelens omdat het huiswerk zoveel is of niet af lijkt te komen.
En voor mij als moeder…. het besef dat ze zo groot al zijn is gek. Je ziet ze vaak nog in gedachten de eerste stappen op de basisschool nemen. De eerste woordjes horen zeggen of wanneer ze hebben leren schrijven.
Maar nu, nu zijn er ook weer eerste keren: kamp, kennismakingsdagen, boeken kaften, agenda’s bijhouden.
Inmiddels hebben (geloof ik) alle middelbare scholen wel een online systeem waarin je kunt zien wat het huiswerk is, welke cijfers gegeven zijn etc….
“Big Brother is watching you?”
Ik merk ook dat ik toch ook een hoop herken van ‘vroeger’
“Oh ja, zo reageerde ik ook naar mijn ouders”.
En wat ik ook herken? Dat ik veel dingen zeg……
Die mijn ouders ook zeiden…
En dát… dat levert vele grappige gesprekken en lachsalvo’s op, wanneer ik mijn moeder aan de telefoon heb….
Lees ook: “JA, MAAR JIJ BENT TOCH ZELF JUF?!”
Uitgelichte foto: Shutterstock