Hoe de juffrouw Bulstronk in mij naar boven kwam

Hoe de juffrouw Bulstronk in mij naar boven kwam

In mijn ooghoek zag ik ze al rondrennen en op de zachte zijkant van de fel kleurende luchtkussens trappen. Maar het was een ander moment dat de juffrouw Bulstronk in mij ontwaakte. 

Dromerig zat ik op het kleinste luchtkussen in het speciale deel voor kinderen tot 4 jaar. Moe van alle prikkels door de felle kleuren en enthousiast gegil van vrolijke kinderen op het luchtkussenfestival. Onze babydochter lag hupsend te spelen op het instapdeel van het kussen. Met een hand hield ik haar vast. Ik keek naar onze kleuter die in een speelgoedauto rondreed over het terrein.

Grote jongens

Daar kwamen ze. De grote jongens met een vastberaden blik in hun ogen. Die jongens waarbij ik net al mijn tong afbeet om niks te zeggen. De boefjes die op de zijkant van het gifgroene speelkasteel jumpten. En ik tevergeefs hopend dat hun ouders zouden ingrijpen.

Daar gingen ze, rennend naar het luchtkussen met de glijbanen, geschikt voor kinderen tot 5 jaar. Ze duwden om het hardst wie als eerste naar boven kon klimmen en als een malloot op de buik naar voren naar beneden kon spurten. Beneden in het vangbakje bleven ze liggen om wat met elkaar te stoeien.

Bulstronk

Het gekriebel dat vanuit mijn buik mijn keel bereikte, verraste me. De Bulstronk in mij ontwaakte. IK MOEST ER IETS VAN ZEGGEN. Nee, er is nu geen lief klein kind dat voorzichtig van die glijbaan af wil gaan. MAAR WAT ALS ZE HET KAPOT MAKEN! DIT IS PORTVERDORIE VOOR JONGE KINDEREN! Langzaam stond ik op. De juf Engel in mij liet me gelukkig nog wel even mijn man vragen bij onze baby te zitten.

En daar ging ik

Zonder dat ik het door had waren mijn handen in mijn zij terecht gekomen. Mijn blik veranderde van zachte-moeder-met-veel-liefde-voor-kind in een vastberaden hier-is-de-juf-die-jou-eens-flink-de-waarheid-gaat-zeggen. En daar ging ik. In een verrassend laag aantal stappen stond ik bij het glijbaantje.

Eeeeeeh

“EEEEEEEH (dan weet je het wel) jongens! Dit is een glijbaan voor de jongere kinderen. Jullie deel is daar”. Uiteraard vergezeld van strenge blik en duidelijke vinger in de juiste richting. “Maar we waren gewoon aan het chillen!” Juf zei hij er nog net niet bij. “Chillen doe je ook maar daar.”

Lees ook: HOE JE EEN LEERKRACHT IN HET WILD HERKENT

En daar gingen ze

Een voor een klommen ze met wat zacht gemopper van de glijbaan. Om vervolgens naar een ander luchtkasteel in hetzelfde deel voor jongere kinderen te rennen. Ik liep terug naar onze dochter, maar bleef ze met vernietigende blik aankijken. Vastberaden om ze ook van het volgende kasteel te sturen. Tot dat de grootste van het stel zei: “Jongens, eraf! We moeten daar heen, dat zei ze!” En ja hoor, daar gingen ze. Terug naar het deel voor de grote kinderen.

Een heel lief, schattig meisje met twee paardenstaarten gleed vrolijk de glijbaan af. Nu durfde ze wel.

Juf Henrike schreef een hilarisch blog over het woordje EEEEEEEEH!

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren