Juf Ik hou van je

(Door Astrid) Ik denk dat iedere leerkracht het wel kent… Kinderen die naar je toe komen en de zin beginnen met “mama, euhhh oma …. ik bedoel juf!” (of meester). Maar soms hoor ik ‘Juf Ik hou van je’

Andersom komt ook weleens voor, Mijn eigen kinderen hebben me weleens juf genoemd…

In de klas komt het dus voor dat kleuters naar mij toekomen en dan per ongeluk zeggen “mama/papa, oh …. ehhh.. juhuf” of “oma”.

De inloop

Maar de laatste weken heb ik ook andere dingen mee gemaakt. De kleuters kwamen de klas in om half negen. We waren bezig met de ‘inloop’. Alle kleuters waren binnen en aan het werken.
Een jongetje (5) kwam naar me toe en vroeg me of hij een bepaalde activiteit mocht gaan doen. Hij had een erg leuk idee maar qua uitvoering zou het behoorlijk wat tijd in beslag gaan nemen en daar hadden we nu nog even geen tijd voor.
De inloop zouden we gaan afsluiten en de boel moest worden opgeruimd.

Teleurstelling

Ik probeerde hem dus uit te leggen dat wat hij nu wilde niet kon we hadden andere activiteiten staan die niet uitgesteld konden worden.
Hij werd boos, wat ook wel begrijpelijk was.
Zijn teleurstelling was duidelijk zichtbaar en ik wilde hem zijn idee niet afnemen of simpelweg zeggen: “nee het mag niet” Hij was er zo vol van.
Wanneer zo’n situatie zich voordoet probeer ik altijd snel te bedenken wanneer iets wel of niet zou kunnen en dan samen met het kind te kijken of mijn oplossing voor dat moment ook bij het kind gezien wordt als oplossing.

Het alternatief

Ik gaf hem dus een alternatief, na de activiteit zouden we samen, tijdens de werkles, wanneer er veel meer tijd zou zijn, zijn idee gaan uitvoeren.
Een beetje mopperend liep hij weg, hij accepteerde mijn alternatief.

Het moment van opruimen na de inloop was daar en alle kinderen gingen aan de slag om de klas weer netjes te krijgen en in de kring te kunnen gaan beginnen.
Ineens komt het jongetje naar me toe, pakt me bij mijn armen vast, kijkt me aan en zegt (het leek wel uit zijn tenen te komen)
“Juf! Ik hou van je!”

Bijzondere momenten

Vandaag had ook een bijzonder momentje…. Negen van de tien keer heb ik mijn haar opgestoken/staart/knot etc…
De kinderen uit mijn klas kennen mij eigenlijk niet anders.
Maar goed, vanmorgen wat haast met van huis gaan en ik had mijn haar nog los en ‘nattig’ van het douchen (geen tijd om de föhn te pakken).

Een voor een druppelden de kinderen de klas binnen, en de een keek nog vreemder dan de ander….. “Juf?! Wat is er met je?”

Op een gegeven moment kwam er een vierjarig jongetje binnen…. “Juf, je ziet er zo anders uit.”
Ik legde uit waardoor het kwam en dat ik ook een elastiekje bij me had om mijn haar straks wel even snel in een staart o.i.d. te doen.
Dat stelde hem (en een aantal anderen gerust). Juf zag er maar raar uit zo met die lange losse haren.
Een meisje van 5 kwam binnen en reageerde met “Juf!!! Heb je krullen laten zetten?!!”

Toen alle kinderen binnen waren en bezig waren om in de kring te komen pakte ik het elastiekje en deed mijn haar in een knot.
Er waren 3 oudste jongens die dat in de gaten hadden, ze stootten elkaar aan en ik hoorde er eentje fluisteren:
“Gelukkig! Nou is ze onze echte juf weer”

Uitgelichte foto:  Shutterstock