Ik maak me zorgen over “onze” kinderen. Of eigenlijk de kinderen die het beste onderwijs het hardste nodig hebben. Ik merk dat ik als invaller die groepen nu vaak krijg, want vervangers voor langere tijd zijn niet meer te vinden. En ook in het nieuws lezen we dat grofweg gezegd de scholen in de armste wijken de minste leerkrachten hebben. Tijd voor onorthodoxe maatregelen.
De groepen waar ik tegenwoordig vervang, zijn over het algemeen best druk. Ik krijg vaak te horen dat het inmiddels toch vaak de moeilijkste groep is van de school. Want er is geen structurele vervanging, er staan steeds andere invallers voor de groep. Als er al een invaller is, want anders zitten ze thuis. Het zijn niet de makkelijkste groepen om bij in te vallen. Deze kinderen hebben vastigheid nodig, want al die verschillende gezichten voor de klas, zorgt voor een scheef klassenmanagement. Ik krijg dat echt niet in een dag rechtgebreid, ook al doe ik mijn stinkende best. Bekijk ook de vlaggetjes: ik ben geen toprioriteit.
Meer werken?
“Ja Maike, jij hebt makkelijk praten met je ene dag lesgeven. Ga meer werken dan!” Daar heb je een punt, echt. Dit is een hele persoonlijke keuze. Dat ik maar een dag per week lesgeef, is beter voor mij en voor ons als gezin. Op deze manier kan ik werken aan en in mijn bedrijf, kan ik spreken op studiedagen bijvoorbeeld en kan mijn man fulltime schrijven, dat heeft hij nodig voor zijn creativiteit. En wat dacht je van mijn kinderen? Die willen ook wel eens met een vriendje spelen, naar dansles, zwemles, tekenles, etc. i.p.v. enkel op de BSO verblijven. Dus ja, persoonlijke keuze. En ik ben erg gelukkig in het midden van het land, ik zie mezelf ook niet zo snel naar een stad verhuizen. Maar ik denk er heus wel eens over na weer hoor, want ik maak me ook echt zorgen om de toekomst van alle kinderen. En vooral die kinderen die het het hardste nodig hebben.
Meer flexibiliteit?
Ik zou er ook best wel over na kunnen denken, als het onderwijs wat flexibeler ingericht was bijvoorbeeld. Als ik op de dagen zonder BSO mijn kinderen zelf uit school zou kunnen halen. Als ik niet in commissies hoef, geen oudergesprekken etc. Ik weet wel dat ik daarmee collega’s opzadel met meer werk en dat het lastig te organiseren is in het onderwijs. Voor ons als gezin en voor mij als persoon ligt de keuze op dit moment zo. Wie weet verandert daar nog iets aan.
Knuppel in hoenderhok
En wat als ik nou zeg: liever een goede leerkracht vijf dagen in de week zonder feestjes, dan een leerkracht maar vier dagen in de week met activiteiten? Vinden we niet leuk hè?! Nee, ik ook niet. Ik heb ook liever een school waar feesten gevierd worden, is ook belangrijk voor de sociaal-emotionele ontwikkeling. Maar weet je wat ik nóg belangrijker vind? Dat elk kind goed onderwijs krijgt en dus leert lezen, want daar gaat het ook niet zo goed mee hè?! Nee, lees maar eens hier. Want daarmee leer je je redden in deze ingewikkelde maatschappij. En kun je wél spreken over kansengelijkheid. Dus wat nou als we ons zouden richten op goed onderwijs en alle randzaken laten gaan? Ik denk echt dat je dan ook weer meer leerkrachten voor de klas krijgt.
Onorthodoxe maatregelen
Al in 2017 schreef ik over de stakingen en het lerarentekort. 2017! Dat is ruim 5 jaar geleden! Mijn hemel. Het is niet dat niemand dit zag aankomen hè?! Het is om te huilen.
Wat ik denk dat helpt?
- Geen onbevoegden meer voor de klas.
- Klassen naar huis als er geen leerkracht is, daarmee wordt het een maatschappelijk probleem i.p.v. alleen het onderwijs.
- Meer waardering voor de leraar.
- Kappen met alle gesprekken na schooltijd. Meer tijd om goede lessen voor te bereiden!
- Geen individuele aanpak voor elke leerling in de klas, maar uitdagen en helpen tijdens de lessen zelf. Scheelt enorm aan administratie en ook gespreksvoering met ouders en instanties.
- Echt te weinig leerkrachten: (tijdelijk) geen feesten meer op school. Focus op lesgeven.
- Meer betalen blijft natuurlijk ook altijd overeind, zeker met de enorme inflatie.
Wat is er volgens jou nodig?