Mijn eerste jaar als kleuterjuf

Mijn eerste jaar als kleuterjuf

Tussen de laatste schoolweken, rapporten, gesprekken met ouders, overdracht en afsluiten door, maak ik graag de balans op van mijn eerste jaar als kleuterleerkracht. 

Heel actief begon ik met het lokaal.

Ik zie me nog zitten: ongeveer een jaar geleden, in de zomervakantie, op een klapstoeltje aan het Lago Magiore in Italie. Met een belangrijk boek in mijn hand met alles wat je moet weten voor je eigen klas. Ik had alles opgeschreven wat ik belangrijk achtte. Ik heb welgeteld twee keer in de aantekeningen gekeken. Wat komt er veel op je af in je eerste jaar als fulltime leerkracht!

De laatste vakantieweek begon ik op de nieuwe school. Heel actief begon ik met het lokaal, ik maakte het me eigen. Alles opruimen, ordenen, schoonmaken, heerlijk om zo te kunnen beginnen.

De eerste dag zaten we allemaal zenuwachtig in de kring.

Alles was strak voorbereid en ik kon aan de slag! Ik denk dat ik de eerste schooldag net zo spannend vond als de kinderen in mijn klas. De eerste dag zaten we allemaal zenuwachtig in de kring. Het liep lekker, een klein, rustig klasje van 15 kinderen en ik maakte me het groepsgebeuren bij de kleuters eigen.

Het jaar vorderde, de herfstvakantie was welkom. Het was toch allemaal best veel werk en best vermoeiend, zo’n kleuterklas. Er stroomden wat kinderen in en de klas werd wat drukker. Het was wel helemaal gezellig, met mooie thema’s als ‘Bij mij thuis’ waar mooie fotolijstjes werden gemaakt en ‘Ssst, wat hoor ik’ waar alle kinderen een luisterspel mochten maken.

Ko mocht uiteraard ook bij mij logeren

Ko ging elk weekend bij een andere leerling logeren. Ontzettend leuke foto’s en verhaaltjes werden hierover gemaakt. Ko mocht uiteraard ook bij mij logeren waardoor het gebruik maken van foto’s in de klas bij mij werd aangewakkerd.

‘Ja juf, ik weet wel dat het Jozua niet was hoor, maar die man was ook kaal, net zoals Jozua.’

In de kinderboekenweek kwam mijn vriend zijn boek voorlezen: ‘De grootste, gevaarlijkste en andere bijzondere nachtdieren.’ De kinderen vonden het maar gek. Schrijver en de vriend van de juf? Dat kan toch niet samen? De kinderen luisterden ademloos naar alle gekke dieren die in het boek voorkwamen. In het jaar heeft de naam ‘Jozua’ regelmatig de revue gepasseerd. Met een leuke anekdote een paar maanden geleden:
De leerlingen zaten op de draaimolen. Een van de leerlingen riep steeds maar weer: ‘Jozua, jozuaaaaaaaaa.’ Ik vroeg waarom hij dat deed. Hij vertelde: ‘ja juf, ik weet wel dat het Jozua niet was hoor, maar die man was ook kaal, net zoals Jozua.’

De gezichtjes van de kinderen in de Sinterklaastijd zal ik nooit vergeten.

En toen kwam die ontzettend drukke tijd: Sinterklaas en Kerst. Mijn klas veranderde in de drukste kleuterklas van de school. Het was de periode waarin ik mijn klassenmanagement naar een hoger plan heb getild. En geleerd heb om mindfull met het werk bezig te zijn. Een periode waarin ik mezelf tegenkwam en pas op de plaats moest maken.

Ook een periode van verwondering en magie. Van feest vieren, spanning, veel lachen, veel betrokkenheid van de kinderen, de activiteiten van het Sinterklaasjournaal, betrokken, helpende ouders en nog veel meer. De gezichtjes van de kinderen vol verwondering, spanning en verbazing in de Sinterklaastijd zal ik nooit vergeten.

 

Het foto’s maken van activiteiten in de klas werd flink uitgebreid bij het thema ‘ziek zijn’.
Dit was ook de periode dat ik de website opende. Ik begon nog wat aarzelend met het thema online zetten. De creativiteit van de kinderen en van mij werd aangewakkerd. Tekenkwaliteiten werden ontdekt.

Ik kreeg tranen in mijn ogen.

Het meisje dat bovenstaande tekening heeft gemaakt begon in deze maand hardop te praten! Sinds haar start op de basisschool fluisterde ze alleen maar. Op zomaar een dag stond ik buiten en vertelde haar vriendinnetje dat het meisje iets wilde zeggen. Ze zei alleen hallo, maar hardop! Ik kreeg tranen in mijn ogen. Wat een onderwijservaring! Sindsdien is niet meer gestopt met praten, het tegendeel zelfs, en is haar ontwikkeling met sprongen vooruit gegaan.

Het ziek zijn werd met kusjes opgelost: Valentijnsdag. De website kreeg meer body, er kwamen leuke reacties op mijn lesmateriaal. Mijn creativiteit werd er ook flink door aangewakkerd. De kinderen profiteren ervan. Ik ben enthousiast en zij des te meer. Ik krijg soms zelfs lesideeën van de kinderen zelf.

Het maakten hen trots en ze prikkelden elkaar in mooie dingen laten zien.

De kinderen wilden alleen maar foto’s van hun werk. Het maakten hen trots en ze prikkelden elkaar in mooie dingen laten zien. Hier kon ik mooi op inspelen bij het volgende thema: dieren.

Ik maakte een klein uitstapje van een week naar het dinotijdperk. Wat een reacties kwamen los! Creativiteit in lessen, de kinderen verzonnen van alles: sporen zoeken, botten zoeken, ze vonden overal voetstappen van de dinosaurussen. Het thema wat mijn klas helemaal in de ban had. Nog steeds hoor ik de kinderen erover. Zo af en toe wordt er nog een dinobot gevonden.

We gingen flink aan de slag met de citotoets. Vooral schaduwen maken was een groot feest. De kinderen wilden in allerlei gekke houdingen staan en elkaar natekenen. Mooie rekenbegrippen kwamen aan bod. De kinderen zijn betrokken en daardoor ook gezelliger naar elkaar. Het mooie weer werkte ook goed mee. De sfeer in de klas verbeterde.

Ik ontdekte de laatste maanden dat een aantal kinderen al ver waren in hun ontwikkeling. Ik begon meer gedifferentieerd te werken en die kinderen ook uit te dagen. Daardoor kwamen mooie verhaaltjes en afbeeldingen te voorschijn.

Je eerste jaar als fulltime leerkracht met je eigen klas is toch wel heel bijzonder.

En nu, de laatste weken; afronden en afscheid nemen. Ik merk dat ik het toch wel gek vind, dit jaar afsluiten. Je eerste jaar als fulltime leerkracht met je eigen klas is toch wel heel bijzonder. Ik ga hun fratsen missen, de intelligente opmerkingen, de liefde die ik van ze kreeg, de grappige uitspraken, de mooie momenten, de ontwikkeling die ze doormaakten. Negen kinderen gaan naar groep 3. Allemaal mooie individuutjes waarvan ik het volle vertrouwen heb dat het ze goed zal gaan. Zullen ze me nog gedag zeggen als ik ze op de gang tegenkom? Dat ze zullen veranderen van mollige kleuter naar een sterk schoolkind, dat is zeker. Ik kan alleen maar hopen dat ik ze de juiste zaken heb mogen bijbrengen.

Volgend schooljaar staan me ook mooie dingen te wachten. Ik blijf in groep 1/2, dus de kinderen van nu groep 1, gaan allemaal nog een jaartje mee naar mijn klas. Daarnaast word ik een dag in de week ICT-coordinator, een mooie, spannende functie die me weer nieuwe uitdagingen zal bieden.

Concluderend: leerkracht in het basisonderwijs; het is een supermooi vak!

Mijn derde jaar:

HOE MIJN EERSTE WEKEN WEER ALS KLEUTERJUF WAREN

Het is woensdagochtend. Ik sta bij de deur van de klas. Ik sta klaar om alle kleuters en de papa’s en mama’s een hand te geven. 

Het is mijn eerste werkdag en lichtelijk zenuwachtig sta ik met mijn hand in de lucht. Weet ik nog hoe het moet? Weet ik de regels nog wel? En vooral: weet ik binnen een dag alle namen?

De meeste kleuters komen schoorvoetend binnen. Ik doe echt mijn best om hun naam te verstaan en deze te herhalen. Maar negen van de tien keer lukt me dit niet. Snel zeg ik maar wat over hun trui of broek. Ze hebben toch maar weer hun best gedaan om er goed uit te zien in de klas.

Er zijn ook kleuters die me straal voorbij rennen. Ze willen zo snel mogelijk bij de enige tafel met lego zijn om lekker te kunnen bouwen. Hun ouders sturen ze naar mij terug om me bedremmeld een slap handje te geven.

Als alle papa’s en mama’s weg zijn barsten de verhalen los. Die is met de boot op vakantie geweest, de ander heeft een tand door de lip gehad en het meisje daar heeft een prachtige prinsessenjurk thuis. Deze verhalen hoor ik die dag wel vijf keer. He, fijn, ik ben er weer, bij de kleuters.

En dit proces herhaalt zich op de donderdag. Dan sta ik namelijk in de andere kleuterklas. Weer 20 namen leren en gelukkig die heerlijke verhalen aan horen.

De dagen verlopen goed. Tuurlijk weet ik de regels nog wel. Hier en daar word ik uitgeprobeerd, maar over het algemeen zijn de kinderen vooral erg lief. Ze helpen me als ik het even iets anders doe als de ‘andere’ juf. Ze leggen me uit waar alles staat en hoe het moet. En ze helpen me met de namen. Want dat is nog best moeilijk blijkt. Vooral omdat er kinderen met dezelfde namen in beide klassen zitten, maar je spreekt het net een beetje anders uit.

Op vrijdag mag ik zelfs alweer toneel spelen. Heerlijk vind ik dat! Ik improviseer erop los. Helaas zien de kinderen snel dat ik juf Maike en niet Ko ben. Maar ik doe natuurlijk of mijn neus bloed, zoals het hoort.

De enige die nog een beetje moet wennen is mijn stem. Aan het einde van de dag ben ik schor. Zie maar eens boven 20 spelende kleuters uit te komen. Meer stil leggen en om mijn ademhaling denken dus.

Ik heb er zin in dit jaar. Lieve kleuters, kom maar op met jullie mooie, snelle ontwikkeling, de groeispurten, je mooie kunstwerken en vooral de prachtige verhalen!

Hoe waren jullie eerste weken?