Het is 13.30 uur. Nog een half uur voordat de kinderen naar huis gaan. Ik sta op het achterplein tussen de karren, fietsen en springtouwen. Er lopen, rennen en vliegen twee kleuterklassen door elkaar. De leerkracht van de andere klas is naar binnen met een bloedend kind.
Ik haal een touw van een kar, ik troost een kind dat net gevallen is en ik geef een aanwijzing over het klimmen op het klimrek.
Vervolgens ga ik in het zonnetje staan en ik kijk. Ik observeer en van wat ik zie, word ik heel blij.
Ik voel en zie een rust over de kinderen dalen. Tuurlijk, ze spelen en krioelen door elkaar. Maar dat spelen gaat op een fijne, rustige manier. Meningsverschillen worden snel opgelost, er wordt vrolijk met elkaar gespeeld, iedereen heeft wel een maatje om mee te spelen.
En waar kleuters altijd miljoenen vragen en opmerkingen hebben, komen ze nu niet naar me toe. Nee, ze spelen en alles loopt als vanzelf.
De rust slaat over op mij. Ik kijk om me heen en geniet. Ik geniet van de stralende koppies, de grapjes die ze uithalen, het samen spelen en de betrokkenheid.
Mijn collega haalt me uit mijn genietmoment. Het is tijd om op te ruimen en naar huis te gaan. Wat een heerlijke afsluiting van een goede dag met de kinderen!