Stel, je hebt dertig werknemers. Al die werknemers moeten in een ruimte een toets afnemen om hun competentie te tonen. Klinkt acceptabel niet? Maar stel nou dat die dertig werknemers vijf jaar zijn en iets meer geluid maken dan de gemiddelde mens. Ze kunnen ook ietsje minder lang op hun stoel blijven zitten. Toetsperiode is deadlines halen
Het zijn speciale weken in onderwijsland, de toetsperiode. De leerkrachten gaan deze belangrijke periode door met een efficientie waar het bedrijfsleven nog wat van kan leren. Buitenspeelroosters worden omgegooid en leerkrachten ingeschakeld om groepen over te nemen.
Toetstijd!
Als leerkracht moet je dus zorgen dat je heel punctueel bent en precies op het juiste moment buiten staat, anders gaat het van je toetstijd af. Op de een of andere manieren ruiken kleuters dat en besluiten ze tijdens het jassen aantrekken ineens in hun broek te plassen. Dat het de tijd is om een levende piramide te vormen waarbij het onderste steen-kind het een beetje te zwaar vindt en vervolgens alle steen-kinderen omver gooit. Of een kleuter die, heel lief, de rits van een jongere kleuter probeert dicht te ritsen, maar net op dat moment een rits van een ik-zwaai-lekker-met-mijn-jas-in-het-rond-kind in zijn oog krijgt.
Score: 2 broekplassers, 10 huilers, 3 builen, 2 keer bloed en 13 kleuters die een poging doen een rij te vormen.
Lees ook: JUFFROUW BRULBOEI
Toetsperiode is deadlines halen
Heel toevallig (hoezo toevallig, we zitten midden in het schooljaar) moet ook de registratie over de kleuters ingevuld en komen de rapporten eraan. En ook al heb ik het hele jaar door overal briefjes heb liggen met de vorderingen van de kinderen -lees ellenlange notities op mijn telefoon- ik weet nog niet alles over ze.
Dus zit ik met klotsende oksels en driftig afstrepend van alles te checken bij de kinderen. Kan Klaas eigenlijk wel tot 12 tellen? En hoe gaat het hakken en plakken bij Marie? De kinderen vinden het prima om even bij de juf te werken (ik ben tenslotte ook heel leuk ;)), al hoor ik aan het eind van de ochtend wel wat gezucht en gesteun. ‘Poe, moet ik nou alweer naar de juf? Ik was net zo lekker bezig.’ Tja, soms moeten dingen. Zeker als de deadline eraan komt (nog twee dagen om het digitaal in te vullen, want dan wordt alles automatisch afgesloten).
Lees ook: UREN THEE LEUTEN OP DE RAND VAN DE ZANDBAK?
Ondertussen proberen allerlei lieve kleuters mijn aandacht te trekken. ‘Mag ik?’ ‘Nee’ ‘Kom je even kijken?’ ‘Nee’ ‘Wil je?’ ‘Nee’ ‘Maar ik moet’ ‘Nee’. Uitgestelde aandacht blijft een dingetje bij de kleuters. Ik neem hier ook elke dag de tijd voor om het aan te leren. Maar vandaag heb ik gewoon GEEN TIJD. Ik heb al mijn aandacht nodig bij het kind dat enigszins verkrampt, want moeilijk, aan het tellen is.
En hoewel ik het sneu vind voor de rest van de klas, het moet nu eenmaal. Dan ben ik even een dagje niet de altijd luisterende, lieve en attente juf Maike. Nee vandaag ben ik Maike-de-deadline-haler.
Morgen (of na het weekend) weer een dag.
Uitgelichte foto: Shutterstock