Toetsstoring

Toetsstoring

Ik kan blijkbaar een nieuw item op de toetsbingo zetten, toetsstoring. Maar wat ik eigenlijk nog meer bizar vind, is hoe gelaten iedereen het maar over zich heen laat komen. “We passen ons wel weer aan.” Zullen we dat eens wat minder gaan doen? 

Ik was gisteren (maandag) op een invalschool. Omdat ik voor de klas stond, mocht ik de Cito toets met de klas overslaan, maar zou een andere klas het digitaal invullen. Op de site lees ik: digitaal toetsen = veel winst! Ja, maar dan moet de toets het wel doen.

Toetsstoring

Al vroeg in de ochtend werd een aantal kinderen uit de klas gehaald voor een digitale Cito toets. Na een kwartier waren ze weer terug. “De site doet het niet juf”. Een kwartier onderwijstijd gemist en ook geen toets. Aan het einde van de ochtend zelfde riedeltje. Kinderen uit de klas, toets deed het niet. De collega van de andere klas mocht in mijn plaats de toets doen. Er was namelijk een heel rooster gemaakt wie wanneer digitaal de toetsen zou maken, ik denk vanwege het aantal Chromebooks op school.

Geen toets

Maar de toets deed het niet. Het was zelfs nieuws, want vanmorgen deed het programma het wéér niet. Bizar! Het lag aan de piekbelasting volgens het bedrijf. En volgens een handjevol Twitteraars is dit elk jaar hetzelfde. Je kunt natuurlijk de discussie voeren of je überhaupt Cito toetsen wil afnemen, maar dat is voor een andere keer ;).

Maar hoe kan dit? Je weet toch dat scholen dit elk jaar allemaal in dezelfde tijd gaan doen? Als je het niet aankan qua capaciteit, kun je het beter niet digitaal aanbieden. Of regelen dat het wel gewoon lukt, want volgens mij betalen scholen er genoeg voor. Ik vraag me sterk af of dit in het bedrijfsleven ook zou kunnen.

“We passen ons wel weer aan”

Maar wat ik echt bijzonder vind, is de gelatenheid waarmee dit gebeurt. Er wordt wel wat gesputterd op Twitter, maar verder hoor ik niks. Zijn er scholen die er echt werk van maken? Ik vind dat dit soort producten gewoon zouden moeten werken. Een collega die ik sprak gisteren: “We passen ons wel weer aan, ik probeer het gewoon morgen weer. En als het dan niet werkt, pas ik weer mijn programma aan.” Dit lijkt een beetje tendens te zijn in het onderwijs. Wij leraren moeten ons maar constant flexibel opstellen, aanpassen en weer verder. Dus moppert iedereen een beetje, haalt vervolgens de schouders op en past het hele programma maar weer aan. Ik ben daar een beetje klaar mee eerlijk gezegd. Hoezo telkens aanpassen, hoezo maar altijd flexibel moeten zijn?

In het geval van digitaal toetsen lijkt het me inderdaad ideaal dat je niet meer hoeft na te kijken, scheelt heel veel werk. Maar constant maar aanpassen vind ik dan weer heel stressvol, dan liever op papier en weten wanneer je toets met de klas. Overigens voor best wel wat kinderen ook fijn als ze precies van tevoren weten hoe het rooster verandert door de toetsen. En dan niet weer ineens alles om moeten gooien.

Dus zullen we ons eens wat minder aanpassen?

Lees ook: Nee zeggen vergt moed.