Door Helga. Wat als het kind niet met het regulier onderwijs mee kan? Hij of zij gewoonweg niet het tempo bij kan houden, leert op een andere manier en zich in een ander tempo ontwikkelt?
Niet met het regulier onderwijs mee kunnen
Mijn oudste zoon zit al ruim een jaar op een Kentalis school i.v.m. een taalontwikkelingsstoornis. Ook is hij een sensitief persoon. Mijn jongste dochter gaat volgend schooljaar naar de Tandem, omdat ze moeite heeft met leren. Mijn jongste zoon gaat naar groep 1-2, maar op de peuterspeelzaal vonden ze het misschien verstandig om hem ook al te laten onderzoeken.
Mijn oudste dochter kan prima mee met het tempo en het onderwijssysteem.
Dus binnen mijn gezin 1 op de 4 die het binnen het regulier onderwijs redt…
Druk, overprikkeld of ‘gewoon’?
Is overprikkeling, wat je steeds vaker hoort, een hype? Zijn deze kinderen druk of hebben ze het druk? Of kunnen we beter spreken van ‘overinfo’ uit de omgeving? Wordt een kind overvoerd met input, gaat alles te snel? Was dat vroeger anders en kunnen kinderen daar nu niet meer tegen?
In elk geval zien we dat nu gebeuren. Kinderen met een label ontwikkelen strategieën en afweergedrag om met hun anders-zijn om te kunnen gaan. Zijn ze echt zo anders? Ik denk dat ze gewoon kind en vooral zichzelf zijn, met een uitzonderlijk talent. Ze moeten alleen nog leren hoe dat talent te gebruiken en optimaal in te zetten. Deze kinderen beschikken vaak ook over veel creativiteit en originaliteit. Dit talent wordt naar mijn mening wel eens afgeremd waardoor het kind tekort wordt gedaan. Ieder kind zijn eigen kracht!
Weer samen naar school
Het project WSNS gaf de kans leerlingen door te verwijzen naar verschillende vormen van speciaal onderwijs. Jammer genoeg rezen de kosten de pan uit o.a. vanwege de hoge kosten voor leerlingenvervoer. Men wilde er naar streven dat iedere leerling zorg op maat kreeg op een school zo dicht mogelijk bij huis. Zoveel mogelijk leerlingen in het regulier basisonderwijs houden…
Mijn zoon en dochter zouden met een probleem zitten, die zitten op een cluster 4- en cluster 3-school. Als ze het heel goed doen, zullen ze weer teruggeplaatst worden naar regulier onderwijs. Maar is dat nu wel zo verstandig in de wetenschap dat ze het op die andere speciale school juist heel goed doen? Krijgen ze geen terugval? Is het straks dan weer niet terug bij af? Hij zit nu net zo lekker in zijn vel, dadelijk gaat het weer helemaal mis en wordt hij ongelukkig?
Speciaal onderwijs met een reden
Hij paste niet in het regulier onderwijs met een reden. Het tempo en het niveau dat (in het regulier onderwijs) gehaald moet worden gaat echt niet omlaag. Passend onderwijs kan perfect werken als daar ook de ruimte, tijd, middelen en mogelijkheden voor zijn. Om dat te kunnen bieden wat het kind met speciale behoeften nodig heeft.
Veel scholen kunnen zorgleerlingen niet aan omdat de klassen erg groot zijn en de leerkracht geen extra handen in de klas heeft. Gooi nog maar eens keer de werkdruk omhoog, onvoorstelbaar toch? Er wordt een prachtig (theoretisch) plan bedacht (vaak een geldkwestie),maar in de praktijk blijkt het niet te werken.
Blijf waken dat het individuele kind en zijn behoeftes aandacht blijven krijgen in het onderwijs. “Het kind gewoon kind mogen zijn”.
Individualisering en digitalisering
Hoe ziet onze wereld eruit in deze tijd van individualisering en digitalisering? Hoe zit het met de eisen die de maatschappij stelt aan ons en onze kinderen? Onze wereld wordt voor kinderen steeds ingewikkelder. Ouders en kinderen leggen de lat hoog, omdat de maatschappij veel van ons en onze kinderen vraagt. De samenleving is gehaast, iedereen kampt met tijdgebrek. Het onderwijs moet aangepast worden aan de eisen van de tijd en de maatschappij waarin we leven. We moeten de kinderen voorbereiden op de 21e eeuw. Wel lastig als we niet weten wat de toekomst ons brengt.
Waarom niet leven in het hier en nu? Ik merk aan mijn zoon (en kinderen die ik coach) dat ze letterlijk tegen de maatschappij (en het onderwijssysteem) aan het opboksen zijn. Ik heb het idee dat de maatschappij niet helemaal is ingericht voor kinderen die anders leren en zich op een andere manier, in een ander tempo ontwikkelen of ontplooien. We worden gedwongen om steeds keuzes te maken in wat we willen doen, weten, worden of zijn. En die keuzes moeten we ook nog verantwoorden. En als we die dingen nou gewoon doen zoals we ze doen, wat dan? De wetenschap heeft allang bewezen dat kinderen andere behoeftes hebben. Dit zie ik zowel bij mijn zoon, als de kinderen die ik coach terug. Zij willen niet in dat stramien mee, maar een heel andere weg bewandelen. Helaas krijgen ze daar vaak niet de kans of de gelegenheid voor.
Lees ook: LEERKRACHT KNAPT AF OP PASSEND ONDERWIJS
Boven gemiddeld presteren?
Graag geen achterstand maar boven gemiddeld presteren, dan zit je als kind goed.
Is het kind dan “anders” of is het gewoon zichzelf?… Past het niet binnen de eisen van de tijd van de (prestatie)maatschappij en vervolgens het onderwijs dat aan die eisen moet voldoen?
Het is dus de kwaliteit van datgene wat het kind oppikt van ouders, leerkrachten, de tv, computer, vriendjes en alle andere input, die bepalend zijn voor de mate waarin de talenten van het kind tot ontwikkeling komen. Stress is nadelig. Positief is een omgeving waar het kind zich geborgen voelt, waar emotionele steun bestaat, waar intellectuele en sociale uitdagingen worden gesteld en waar de natuurlijke neiging van kinderen tot nieuwe dingen ervaren voldoende wordt bevredigd.
Het is niet goed als een kind op zijn tenen moet lopen. Kinderen horen veel te spelen. (Jelle Jolles, hoogleraar Vrije Universiteit).
Lees ook: EN OPEENS BEN JE GEEN JUF MEER
Uitgelichte foto: Shutterstock