Astrid probeert thuis en op school er samen voor te zorgen dat het goed gaat. Met de nadruk op proberen.
De afgelopen weken zit dit liedje in mijn hoofd… Dat komt in eerste instantie door onze thema week “verkeer” en het feit dat we als eerste thema: “de fiets” hadden.
Daarnaast komt het ook door een schooltv programma “Kijk Uit”
We zorgen met z’n allen dat het goed gaat
Een programma wat al heel oud is en ik keek samen met de kleutergroep waarin ik ooit stage liep.
3 weken geleden bekeken we toevallig zo’n filmpje en het liedje liet mij niet meer los.
Het gaat over de afspraken die er in het verkeer zijn.
Het refrein van het liedje gaat zo:
“We zorgen met z’n allen dat het goed gaat
Afspraken maken, iedereen doet mee
We zorgen met z’n allen dat het goed gaat
een reuze reuze reuze goed idee”
Vervolgens gingen de coupletten over het onderwerp uit die aflevering.
Afspraken maken
Maar gedurende de dagen die ik nu werk op school, zijn er regelmatig momenten waarbij je afspraken maakt met de kinderen, over het toiletbezoek, het naar buiten gaan, omgaan met de materialen etc… etc…
Je zórgt er SAMEN steeds voor dat het goed gaat. Of in ieder geval, dat probeer je…
Afspraken behoeven ook herhaling. “Wat was de afspraak ook alweer? Waarom doen we het zus of zo?”
Ook thuis maken we afspraken. Ik ook met mijn eigen kinderen, puberzoon, bijna puberdochter en een bijna tiener.
Al wanneer ze klein zijn maak je afspraken en regels.
“Na het plassen, handen wassen”
“Niet met vreemde mensen meegaan”
“Als je ergens anders gaat spelen, altijd even laten weten”
Door herhaling slijten afspraken er goed in, maar soms gaat het ook weleens mis.
Ook wanneer je kinderen groter worden.
Stressvolle gebeurtenissen
De afgelopen 2 weken heb ik er wel een paar grijze haren bijgekregen ;-)
Twee gebeurtenissen en eigenlijk zijn ze vrijwel identiek alleen niet met hetzelfde kind.
Mijn ene dochter mocht gaan verkopen voor de Kinderpostzegels.
Omdat ze daardoor eerder ‘uit’ was dan de rest van de basisschool en ik op dat moment zelf ook nog voor de klas stond, hadden we afgesproken dat ze langs 2 bekenden/familie langs mocht gaan en daarna naar huis zou komen omdat ik dan ook thuis zou zijn.
Met de vriendin en familie had ik afgesproken dat zij mij zouden inlichten wanneer dochterlief bij hen vertrok. Zo kon ik een inschatting maken van wanneer ze thuis zou zijn.
Met mijn dochter het een en ander van te voren herhaald, wat de bedoeling was, hoe het zou gaan enz…. enz…
Ik kreeg soms bijna rollende ogen en een “jahaaaaaa, ik wéét het wel” te horen. Na de 10e keer doorspreken.
Oke… loslaten?
Tja….
De bewuste woensdag brak aan en ze ging langs het eerste adres, ik kreeg een appje dat ze geweest was en onderweg was naar adres 2 maar dat duurde best lang en ik werd toch wat ongerust. (ondertussen wel opweg naar huis) en direct gaan zoeken.
(gek eigenlijk, vroeger waren er geen mobiels en wisten ouders ook niet altijd precies waar hun kind uithing.
Voor mijn gevoel duurde het een eeuwigheid voor ik hoorde dat mijn dochter op het tweede adres was, maar het waren maar 5 minuten.
Ik was inmiddels thuis en opgelucht.
Het bericht kwam dat ze onderweg naar huis was…. dat betekende, een beetje ruime tijd gerekend, dat ze 15 minuten later thuis zou zijn. Maar na 20 minuten en 30 minuten was ze er nog steeds niet…
Toch ongerust…. en dan ga je zoeken. Lopend leek mij niet handig, want op de fiets is ze sneller en kan ze ook andere wegen kiezen. Dus ook maar op de fiets.
Ik had haar binnen een paar minuten gevonden, ze was met een vriendinnetje toch nog even wat postzegels verkopen in de straat van haar vriendinnetje….
* Adem in adem uit adem in adem uit 21…22…23…24*
Ze keek mij heel verbaasd aan.
Waarom was ik daar? Waarom was ik lichtelijk boos/geirriteerd etc… mijn gevoel van opluchting en boosheid…. (WE HADDEN TOCH EEN AFSPRAAK?! )
De afspraak bleek eventjes een beetje vergeten en warrig omdat er op het tweede adres iets gezegd was waardoor ze dacht dat ze nog meer dan genoeg tijd had, voordat we naar een andere afspraak moesten….
Ongerust
Thuis heb ik haar uitgelegd waarom ik ‘boos’ was, maar meer nog ongerust…
Dat we een afspraak hadden en zij zich daar niet aan gehouden had.
Wat een ander ook mag zeggen, als je twijfelt kom je het thuis even eerst checken voordat je de beslissing neemt het anders te doen.
Met dochter twee was het van de week iets soortgelijks. Ook zij bleek de afspraak ‘vergeten’. En had gedacht dat het wel kon.
Ook aan haar heb ik de afspraken wederom uitgelegd en daar kwam het liedje weer in mijn hoofd:
“We zorgen met z’n allen dat het goed gaat….. een reuze reuze reuze goed idee”
Herhaling
En je afspraken kunnen nog zo’n goed idee zijn, soms worden ze vergeten, soms gaat het goed, en vaak is herhaling nodig.
Heel veel herhaling, op school én thuis!