Werkdruk in het onderwijs

Werkdruk in het onderwijs. Er lijken twee kampen in onderwijsland te zijn ontstaan. Het is ‘Niet klagen, maar dragen’ of ‘Maar het kan ook anders.’ Ik voel me het meeste thuis in het laatste kamp. 

Deze week kwam een artikel van Vrij Nederland online waarin leerkrachten worden opgeroepen om toe te geven dat het (te) hard werken is in het onderwijs. Om reacties te pijlen vroeg ik om meningen op mijn Facebookpagina.

Hier kwamen vooral heel veel likes op, maar ook twee kampen.
Het ‘niet klagen, maar dragen’ en het ‘maar het kan ook anders’ kamp.

Maar het kan ook anders

Ik voel me meer thuis in het ‘Maar het kan ook anders’ kamp.

Ik ben het volledig eens met deze reactie op mijn Facebookpagina, ik had het zelf niet beter kunnen zeggen:

Anniek van Dorp: ‘Ik ben het hier ook mee eens (doelend op het artikel van VN – red). Ik heb enorme passie voor wat ik doe en ik vind het héérlijk om voor de klas te staan, maar met grote groepen, vrijwel geen begeleiding bij kinderen die extra aandacht nodig hebben (en verdienen!!!) heb ik het ook echt wel zwaar.
En die eeuwige reacties van ‘jullie hebben zoveel vakantie, hoe kan je dan werkdruk voelen’ komt ook mijn strot uit!
Ik hou van mijn werk, van de kinderen, van het lesgeven, inspireren en dat iedere dag anders is, maar dit moet anders kunnen!’

Reacties

Maar ook op deze post kwamen de ‘niet klagen, maar dragen’ reacties. Regelmatig krijg ik die zelfs ook op mijn humorblogs. Alsof er zelfs niet meer gelachen mag worden om de stereotyperingen van ons vak.

Figuren zoals Meester Mark zijn niet voor niets zo populair. Er is echt wel wat aan de hand in onderwijsland.

Wat is er dan aan de hand?

Uit de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden blijkt dat 80% van de werknemers in het VO tevreden is met de baan, maar 67% vindt wel dat er iets gedaan moet worden aan de werkdruk.
Ik denk dat dit ook zo voor het basisonderwijs is.

Ik spreek veel met leerkrachten en ik hoor het vaak: het is zwaarder geworden afgelopen jaren. Door de (bezuiniging) passend onderwijs – waar we zo hard tegen gestaakt hebben – zijn onze klassen groter geworden (zowel in het regulier, SBO als in het speciaal onderwijs), hebben de kinderen grotere zorgvragen gekregen en moeten we alleen maar meer registreren. En hebben we hiervoor de beloofde hulp in de klas ontvangen? Niks, nakkes, nada.

Ik werkte op een school in Utrecht waar de kinderen steeds minder zwaar ‘gewogen’ werden. Dat betekende dat de klassen steeds groter werden, er minder groepen kwamen en zelfs een aantal collega’s overgeplaatst werden naar een andere school. De zorgvraag werd wel alleen maar groter en er kwamen meer kinderen die zorg nodig hadden. Maar de extra handen in de klas kwamen niet.

Trots

Als je kijkt naar de cijfers van de enquete zie je ook waar de twee kampen vandaan komen. We zijn trots op ons vak, staan vol passie voor de klas en zijn dol op het werken met kinderen. Dus ‘mag’ je er volgens velen niet over klagen.

Maar wat als ik je nou vertel dat ik juist ook voor de kinderen verandering wil?
Zij komen in te grote klassen terecht met veel kinderen (ook vaak met zorgvragen) om zich heen. Veel prikkels, een leerkracht die het aanpoten vindt en wellicht zelfs niet zo kan lesgeven als hij of zij zou willen.

Ik wil ook het beste uit de kinderen halen, maar dan moet er wel wat veranderen.

Wat ik wil?

  • Kleinere klassen
  • Bij zorg: assistentie in de klas
  • Meer tijd om de lessen goed voor te bereiden
  • Meer samenwerking met collega’s (inclusief collegiale consultatie)

Ja maar…

De argumenten ‘Ja maar in … en … beroepen is het ook heel zwaar.’ Of: ‘Ja, maar jullie hebben zoveel vakantie’ ken ik nu wel. En ja, we hebben veel vakantie (al hebben we die uren toch al gemaakt) en ja, in andere beroepen is het ook heel zwaar.
Daar zeg ik ook niets over. Ik zou zelfs zeggen: als je je eigen beroep te zwaar vindt, zeg er dan wat van en doe er iets aan. Dat probeer ik nu ook te doen voor mijn eigen vak, dat is het beroep dat ik ken.

De zin ‘Ja, maar als je passie hebt, slik je de werkdruk’ zou ik graag veranderd zien in ‘Als ik passie heb, wil ik verandering, juist ook voor de kinderen.’ Want dat ik passie heb voor het vak betekent toch niet dat ik niks mag willen veranderen?

Waarschijnlijk zal ik nu ook veel reacties krijgen op dit blog. Maar ik vind echt dat het anders kan. En dat mag ook gezegd worden.