‘Wie van ons twee vind je het liefste?’ zegt een van de twee tuttebellen in mijn klas. ‘Daar kan ik toch niet uit kiezen’! roep ik verbouwereerd uit.
Wie is de liefste juf?
‘Jullie kunnen toch ook niet kiezen uit juf Astrid (mijn duo) en mij’. ‘O jawel hoor’, zegt het andere dametje opgetogen. ‘O ja?’ vraag ik verbaasd. ‘Ja, juf Astrid!’ Ik zet mijn meest vragende ogen op. ‘O, waarom dan?’ ‘Nou, jij hebt een bril en juf Astrid niet’. ‘Ja’, zegt het tuttebelletje. ‘En jij zet ‘m nooit af, en dat is dus gewoon VET irritant!’
En daarom houd ik zo van kleuters. Ze zijn zo eerlijk, oprecht, open en echt. Ze zeggen (bijna) alles wat in hun opkomt. Ze schamen zich niet voor hun uitspraken. Kleuters weten waar ze voor staan, wat ze leuk en wat ze belangrijk vinden.
Regelmatig barst ik in lachen uit, of pink ik stiekem een traantje weg. Door de uitspraken, belevenissen en overwinningen van de kinderen in mijn klas.
Het schooljaar is nog maar net begonnen. Ik hoop dat ik nog veel van deze prachtige momenten mag mee maken.
Wat een prachtig beroep heb ik!