Als het zelfvertrouwen laag is bij een leerling...

Als het zelfvertrouwen laag is bij een leerling…

(Ingezonden blog). Ik werk in het voortgezet speciaal onderwijs (zeer moeilijk lerende kinderen) met pubers van 12-16 jaar. Pittig, maar ook heel mooi. Wat ik doe als het zelfvertrouwen laag is bij een leerling. 

Het VSO is zeker niet de makkelijkste doelgroep. Diverse leerlingen hebben al meerdere scholen (enof woonsituaties) gehad, maar ik houd van mijn werk omdat veel niet vanzelfsprekend is.
Zo heb ik een leerling in m’n klas gehad die werkbladen verscheurde, niet in de kring kwam, met deuren sloeg als hij het er niet mee eens was etc. Hij was gewend straf te krijgen voor dergelijk gedrag, iets dat niet bij onze visie past. We kijken liever naar de hulpvraag.

Wat moet je dan doen als het zelfvertrouwen laag is bij een leerling?

Door hem te blijven zien, ontmoeten, warmte te geven, kreeg hij langzaam aan iets meer vertrouwen en volgde hij toch steeds meer het klasseprogramma. Helaas, werkbladen maken, dat ging hem een brug te ver en regelmatig werden A4’tjes verfrommeld of kapot gescheurd, ook wanneer het werk beneden zijn niveau was.

Werkbladen maken?

Op een gegeven moment heb ik met hem afgesproken dat hij geen werkbladen meer hoefde te maken maar… dat als hij vond dat hij eraan toe was dit mocht zeggen en ik hem dan weer werkbladen zou aanbieden.
Zo gezegd, zo gedaan. Tijdens verwerkingsmomenten zat hij om zich heen te kijken, deed weinig tot niets en na een tijd verveelde hij zich.
Ik vroeg hem of hij me even wilde assisteren omdat ik niet iedereen kon helpen en liet hem klasgenoten helpen bij het maken van de werkbladen (soms beneden zijn niveau, soms van zijn niveau en soms zelfs moeilijker). “Ja hoor, ik heb toch niks te doen”. Iedere les had ik hem nodig….
Na een tijd zei ik dat ik het antwoordenboek kwijt was en deze niet meer te bestellen was… oftewel of hij voor mij een antwoordenboek kon maken door de antwoorden in te vullen… “Ja hoor, leuk juf !”

Aan het werk

Hij ging gedreven aan het werk en ook op momenten dat we “vrije keuze” hadden ging hij het voor de juf maken. Hij werkte zo hard dat hij precies op zijn instructieniveau de werkbladen tegen kwam. Hij maakte ze dan na de gegeven instructie zodat ik het gebruiken kon om het werk van twee andere leerlingen na te kijken. Trots was hij!
Na een tijdje zei ik dat ik het nakijkboek ‘gevonden’ had. Wat was ik blij… en hij teleurgesteld. “Maar juf, wat moet ik dan na je uitleg doen?”
Ik zei hem dat hij dan gewoon zijn werk mocht maken en gaf hem weer een klapper met kopietjes. Even twijfelde hij, maar toen ik het woordkaartje “zelfvertrouwen” liet zien welke voor in zijn map zat, kwam er een lach op zijn gezicht en sindsdien ben ik mijn “hulp” kwijt maar heb ik een trotse en hardwerkende leerling erbij.
Soms moet je samen op zoek gaan naar het zelfvertrouwen , maar als je het eenmaal gevonden hebt gaat de wereld weer een stukje verder open voor je!

BewarenBewaren