Door Sharona. Nog niet zo heel lang geleden vertelde ik jullie heel erg blij dat ik eindelijk een benoeming in een invalpool had gekregen. Gedaan met de onzekerheid, minder administratie bijhouden en de hele vakantie zoeken naar een baan. En nu heb ik opeens mijn eigen klas!
Geen klas die ik altijd zou moeten delen met de afwezige juf/meester. Want eerlijk is eerlijk hoe goed/leuk/aardig je als invaller ook bent, de kinderen (en ouders) hunkeren toch vaak (in 95% van de gevallen) naar de afwezige juf/meester. Maar het tij kan snel keren! In deze blog vertel ik jullie wat meer over mijn nieuwe uitdaging. En de bijkomende spanningen.
Een eigen klas
De voetbalfanaten onder ons (of zoals ik de partners van een voetbalfanaat) weten al hoe het werkt in de transfer markt. Ondanks alle berichtgevingen staat een team pas echt vast, als de transfer markt is gesloten.
En zo kan het in onderwijsland ook gaan. Het ene moment is je team compleet, het volgende moment komt er toch nog een last-minute transfer.
Een transfer die mij niet meer op de het lijf geschreven kon zijn, er kwam namelijk een plek vrij op een Leader in Me-school. Twee jaar terug had ik het geluk om bij het team te zijn, toen het Leader in Me virus naarstig om zich heen greep. De passie, het enthousiasme, de visie. Het greep mij helemaal. Ik wilde daar deel van zijn, ik wilde werken aan de leider in mij, maar ook aan de leider in de kinderen. En nu krijg ik door een last-minute transfer de kans deel te zijn van dit concept, als juf van groep 5/6.
In één klap komen dit jaar mijn dromen uit, een eigen klas, met een concept waar ik helemaal achter sta!
Bibbers
En dan komt het, ik heb mijn eigen klas op een school met een fantastisch concept en een geweldig, gezellig, open team. Alles wat een juf zich op werkgebied kan wensen. Maar toch heb ik stiekem last van bibbers.
Voor het eerst in 9 jaar, heb ik mijn eigen klas, met dus ook alle bijkomende verantwoordelijkheden. En natuurlijk, als langdurige invaller heb ik verantwoordelijkheden genoeg gehad, begrijp me niet verkeerd. Maar toen kon ik altijd terug vallen op de structuur die anderen neergezet hadden, uitgedacht hadden.
Nu is het mijn beurt om een structuur mee op poten te zetten, een klas mee te vormen tot een positieve groep en te begeleiden en te laten groeien tot het einde van het schooljaar. Super gaaf, maar ook heel spannend. Want hoe zorg ik er nu voor dat het een positieve groep word? Wat ga ik doen? Hoe? Wanneer?
Hoe gaan de kinderen het vinden? Want door de last-minute wisseling, heb ik nog geen kennis met ze kunnen maken. Uitdagingen genoeg!
Lees ook: LESSEN GOUDEN WEKEN EN GROEPSVORMING
Uitdaging 1: een combinatieklas
De allereerste uitdaging die ik tegenkom is het draaien van een combinatieklas en dan ook nog een 5/6. Het is sowieso al een hele tijd geleden dat ik een groep 5 of 6 had, laat staan een combinatie van beide. Dat vraagt toch net even wat andere vaardigheden van een leerkracht, dan wanneer je een enkele groep draait. De instructies zullen nog korter en doeltreffende moeten zijn en je moet je continu bewust zijn van wat de andere groep gaat doen als je met de ene groep bezig bent. Daarnaast vind ik het ook erg belangrijk om aandacht te hebben voor de groepsvorming. Ik wil voorkomen dat er twee aparte groepen ontstaan, gebasseerd op het jaarklassensysteem. We zijn samen 1 groep, alleen onze instructies voor sommige vakken verschillen wat.
Uitdaging 2: oudergesprekken
Naast het draaien van een combinatieklas is een van de andere uitdagingen die ik dit jaar aan ga, de oudergesprekken. In mijn hele carrière heb ik er nog niet zo heel veel hoeven voeren. Mijn duo’s namen ze vaak voor hun rekening, omdat ze als stabiele factor precies wisten wat er speelden en gespeeld had. Vooral de pittige gesprekken bleven bij mijn duo’s.
Door het gebrek aan voldoende ervaring (alhoewel, wanneer heb je voldoende ervaring?) vind ik mijzelf hier nog niet zo heel sterk in. Ik weet niet of jullie het herkennen, maar ik ben toch iedere keer weer bang dat een ouder mij tijdens een gesprek aankijkt met een blik van: over welk kind hebben we het? Niet de onze, in ieder geval!
Eerlijk is eerlijk het is maar een “angst”, want ik heb geen enkele keer gehad dat een ouder zich afvroeg over wie ik het had. Geen reële angst dus. Toch ben ik blij dat mijn stichting de mogelijkheid biedt om op stichtingsniveau cursussen te volgen. En één daarvan is het voeren van oudergesprekken. Altijd handig!
Uitdaging 3: onderzoek
Een andere echt gave uitdaging die ik samen met mijn collega’s aanga is het onderzoeken en uitproberen hoe we ons rekenonderwijs meer gepersonaliseerd kunnen krijgen door gebruik te maken van Gynzy kids en groepsdoorbrekend instructies aan te bieden op niveau van de kinderen.
Iedereen die mij kent, weet dat ik wel voor verandering in ben en van gebaden paden af wil wijken. Dus toen ik te horen kreeg dat ik niet alleen een eigen klas had met een onderwijsconcept wat ik verder wil ontdekken, maar ook nog mee mocht onderzoeken/bekijken/bedenken/uitproberen hoe we het rekenonderwijs vorm gaan geven maakte mijn hart echt een sprongetje. Dat zijn voor mij de cadeautjes van het onderwijs!
Zoals jullie dus al hebben kunnen lezen, een eigen klas, vol met uiteenlopende uitdagingen. Wie weet kom ik hier in latere blogs nog op terug. Over wat ik geleerd/meegemaakt heb of wie weet met wel hele handige tips! Mocht jij nou een super tip voor me hebben, een reactie hieronder wordt gewaardeerd.
Niet voor niks is mijn motto namelijk: Onderwijs maak je samen!
Afbeelding: teacher helping school kids writing test in classroom Door Syda Productions