Leerkracht Ellen verscheen vorige week op de site van LINDAnieuws met een prachtig pleidooi om vooral te genieten van ons vak. Daar ben ik het zeker mee eens, we hebben een prachtig beroep! Maar (ja ik heb een maar op haar bericht)…
Hai Ellen. Ik ben het helemaal met je eens: lesgeven is een geweldige baan. Ik vind het heel fijn dat ik mag werken met enthousiaste kinderen vol verhalen en fantastische uitspraken. Hier schrijf ik dan ook regelmatig over. Ik ben ook trots op ons beroep.
Ik vind het ook heel goed dat je in je blog je dankbaarheid naar de hulpouders toont. Dat zie je online niet zoveel, dus chapeau! Je lijkt me een fijne leerkracht waar veel kinderen met veel plezier bij in de klas zitten.
Maar (ja, er komt toch een maar) er moet me ook iets van het hart. Wat ik vooral zie op social media zijn leerkrachten die vol passie voor hun beroep gaan en daarnaast kritisch kijken naar hun vak. Nadenken over wat anders, beter, efficiënter wellicht kan. Zodat we het met z’n allen nog fijner voor onszelf en natuurlijk voor onze leerlingen kunnen maken.
Geen gezeur, maar met een kritische blik durven kijken.
Er verandert hier en daar ook al wat in het onderwijs door deze kritische blik, mooi toch? Dat ‘gezeur’ herken ik dus niet echt.
Zelf vertel ik vaak beide kanten. Ik ben dol op mijn vak en over de mooie momenten vertel ik vaak enthousiast, maar ik heb het ook over de minder fijne kanten van het beroep. En denk daarbij na over hoe het beter zou kunnen.
Ellen, behoud vooral je enthousiasme (wat ik heel fijn vind om te lezen) want zoals je terecht zegt, dan zijn de leerlingen dat ook.