Door Ellen. De scholen zijn weer begonnen! Ook voor ons, op de pabo. Dit jaar begonnen we anders dan anders, omdat de HAN een samenwerkingsproject gestart is met stichting De Werkelijkheid. Ik vertel jullie in deze blog graag iets meer over de stichting, over het project en ik deel een leuke opdracht!
Stichting De werkelijkheid
Stichting de werkelijkheid is een landelijke stichting – een samenwerkingsverband van internationale kunstenaars, veel met een vluchtelingenachtergrond. De werkelijkheid biedt volgens hun eigen internetsite ‘interactieve lezingen, presentaties en onderwijsprogramma’s op het gebied van de kracht van kunst en diversiteit.’ Ik moest dat even twee keer lezen en toen snapte ik nog steeds niet wat er stond. Gelukkig kwamen twee afgevaardigden van de stichting mij daar op school mee helpen.
Samenwerking
De eerste periode van ons nieuwe leerjaar staat ‘Creativiteit en levensbeschouwing’ bij ons op de pabo centraal. Om dit op een mooie manier vorm te geven heeft de school een samenwerking gezocht met de stichting. Voornamelijk om te laten zien hoe je achtergrond invloed kan hebben op de manier waarop je kunst beleeft. Bij ons kwamen Senad en Olga, grondleggers van de stichting en beiden kunstenaars met een vluchtelingenachtergrond. Vol passie vertelden zij ons de verhalen die hen maken tot wie ze zijn. Senad vluchtte uit voormalig Joegaslavië, liet alles achter om na bezoek aan veel landen in Nederland aan een nieuwe toekomst te kunnen bouwen. Olga verliet onder dwang de Sovjet Unie en leerde hoe zij in Nederland met beelden kon communiceren toen dat met taal nog niet lukte. Beiden lieten werk zien van hun tijd in hun thuisland – en van huidig werk in Nederland. Ook vertelden ze over de geschiedenis van Joegaslavië en de Sovjet Unie en welke invloed deze had op de kunst in het land. Ontzettend boeiend en leerzaam.
Interactie
Zoals de internetsite al zei geeft de stichting ínteractieve presentaties’. Wat zoveel betekent als dat je niet alleen maar achterover zit en luistert – maar ook echt deelneemt. Tijdens hun introductie gebruiken ze een leuke warming-up om iedereen een beetje beter te leren kennen. Dit deden ze door middel van statements, waarbij je – als ze op jou van toepassing waren- moest gaan staan. Te denken valt aan zinnen als ‘Ik heb een huisdier’, ‘ik ben bang voor spinnen’, ‘ik ben in Nederland geboren’ en ‘Nederlands is mijn tweede taal.’ Een leuke activiteit waarbij ik ineens ook nog iets leerde over mijn medestudenten – en wat me later ook nog aanknopingspunten gaf voor een goed gesprek.
Zelf aan de slag
Na de prachtige verhalen van Senad en Olga was het tijd voor ons om zelf aan de slag te gaan. We kregen een inspirerende opdracht die we met veel plezier uitwerkten en die- met name voor de bovenbouw- ook ontzettend leuk en actueel is om te doen.
De opdracht was: Stel – je moet morgen het land uit en er is maar ruimte voor 3 voorwerpen in je koffer. Welke neem je dan mee?
De situatie werd levendig geschetst: Er was een economische crisis en er was oorlog en hyperinflatie. Geld was niets meer waard. We moesten vertrekken naar de enige veilige plek: Rusland.
In groepen van 5 studenten moeste we allemaal voor onszelf een voorwerp bedenken die we mee wilden nemen. Daarna moesten we met elkaar overleggen welke drie voorwerpen echt mee zouden gaan en waarom.
Vervolgens knutselden we een koffer, die we aan de buitenkant moesten versieren met plaatjes, quotes, tekeningen en collages die ons beeld van het land van waar we naartoe gingen symboliseerden.
De voorwerpen die we bedachten knutselden we ook, van klei, papier, karton etc. Tot slot presenteerden we onze koffers en bevindingen aan de rest van de groep.
Bevindingen
Ik heb genoten van de opdracht. Het was heel confronterend om je te realiseren dat dit voor ons een ‘knutselopdrachtje’was, maar voor vluchtelingen dagelijkse realiteit. Het helpt om met elkaar in gesprek te gaan en het stimuleert om op een andere manier naar dingen te kijken.
De stichting past dit soort activiteiten vaker toe. Ze worden ingezet in buurten waar asielzoekerscentra komen om community-art te gebruiken om bewoners en asielzoekers met elkaar in contact te brengen bijvoorbeeld. Ze geven theater-based trainingen om mensen te laten voelen hoe het is ergens terecht te komen waar niemand ze begrijpt. Of ze werken op scholen en in buurtcentra.
Senad en Olga hebben mij met hun verhalen en opdrachten enorm geïnspireerd en ik kijk uit naar de rest van het project op de HAN.
Voor meer informatie over stichting de Werkelijkheid.