Mogen we nog (voor)lezen wat we willen?

Mogen we nog (voor)lezen wat we willen?

Ik ben een groot fan van het werk van Roald Dahl en ook de boeken van Pim Lammers zijn me zeker niet onbekend. Beide schrijvers worden nu gecanceld of verhalen worden herschreven door verschillende partijen. Slaan we niet teveel door, mogen we nog (voor)lezen wat we willen?

Mijn relatie is zelfs begonnen door te praten over onze gezamenlijke liefde voor boeken en dan met name die van Roald Dahl. We hebben beide al zijn (kinder)boeken thuis. We lezen er thuis uit voor aan onze kinderen en natuurlijk kijken ze ook de films, waarvan ik die van Matilda uit 1996 met Danny DeVito het beste vind.

Mogen we nog (voor)lezen wat we willen?

Maar ik maak me toch zorgen en als ik me zorgen maak, ga ik schrijven ;). En straks mag niks meer geschreven worden. Of wordt de tekst door een enorme commissie gehaald om alle mogelijk kwetsbare onderwerpen uit een verhaal te halen. Want stel je voor dat die tere kinderzieltjes verdorven worden door bepaalde stukken tekst…

Maar dat is nou juist het probleem. Volwassenen denken te weten wat er in die kleine koppies omgaat. Dat er een zacht schuimmatras om die hersensetjes heen gevouwen moet worden, want o wee als ze nare dingen te lezen krijgen… Wie weet wat ze dan allemaal uithalen! Beschermen moeten we ze!

Monddood

Kunnen we ook moeilijke gesprekken vermijden. Lekker makkelijk. Dan leven we in een unicorn wereld waar alles magisch is met wegen van bubbeltjesplastic, limonadefonteinen en regenbogen overal. Vooral geen gevaar, neen, moet je ver weg van blijven.

Maar dat is nou juist onderdeel van onze taak als onderwijzers: het gesprek aangaan, verschillende kanten van een verhaal laten zien, openstaan voor verschillende meningen, maar daar wel het gesprek goed in leiden en vooral: #teamnuance.

Schrijvers schrijven

Laat schrijvers alsjeblieft juist schrijven wat ze willen. Natuurlijk is het anders als iets aanzet tot haat, of als bepaalde woorden veel mensen pijn doen. Het n-woord uit Pipi Langkous halen lijkt me niet meer dan logisch. Maar stereotypes angstvallig proberen te vermijden? Gaat wat mij betreft veel te ver. Laat ze alsjeblieft hun creativiteit behouden.

Ik ben het eens met de uitgever van de Roald Dahl boeken in Nederland en blijkbaar zelfs met Salman Rushdie, lees het hier. Opmerkelijk, aangezien Roald Dahl ook antisemitische uitlatingen deed. Maar niet in zijn boeken en daar ligt toch een duidelijke grens. Aleid Truijdens vermoed dat het om geld gaat, zoals zo vaak helaas, lees het hier. En die grens is wat mij betreft duidelijk. Er staat geen politieke voorkeur of iets dergelijks in de boeken van Dahl. En nog even over Pim Lammers: zijn verhaal was voor volwassenen bedoeld en liet juist zien wat er met kinderen ook kan gebeuren rond misbruik. Dus wederom: juist om in gesprek over te kunnen gaan. En dan natuurlijk niet voor te lezen aan kinderen, want daar was het niet voor bedoeld.

Roald Dahl schreef voor kinderen en heeft miljoenen aan het lezen gekregen. Ja dat is vaak juist absurdistisch en zijn karikaturen. Dat vinden kinderen leuk! En eerlijk is eerlijk, ik lees dat ook nog steeds graag. Betekent niet dat ik daardoor allerlei vooroordelen heb. En ook daar kun je dan juist het gesprek over voeren!

Wat vind jij van het herschrijven van de boeken van Roald Dahl?