Met het nieuws van gisteren werd de kloof tussen de mensen die het bedenken en de uitvoerders wel heel duidelijk hè?! Wat heb ik me opgewonden over het les krijgen van verschillende kunstenaars met de leerkracht als coördinator, bekijk het nieuws hier. Ondertussen stroomt mijn DM vol met mensen die ook vinden dat het gedrag in de klas steeds zwaarder wordt, heel zorgelijk! Dan weet ik ook nog wel een lapmiddel voor het lerarentekort.
Geen onbevoegden meer voor de klas
‘Ben je nou van de pot gerukt’ schreef Thijs Roovers en ik ben het helemaal met hem eens. Mijn hemel wat een nieuws. In plaats van ervoor te zorgen dat je meer bevoegden voor de klas krijgt, jaag je alle nog werkende leraren naar ontslag. Welke leerkracht wil nou coördinerend zijn? We hebben één taak: gewoon gruwelijk goed lesgeven. Niet alleen de poten worden ons vak worden onder ons weggezaagd, de hele stoel wordt maar meteen weggegooid.
Heftiger gedrag in de klas
Ondertussen merkte ik als invaller dat ik steeds zwaardere klassen kreeg en dat is nu echt anders dan twee jaar geleden. Ik vroeg in mijn Instagram stories of dit herkenbaar was. Mijn DM stroomde vol met allemaal leerkrachten die het beaamden. 40 leerkrachten stuurden mij een DM, waarvan maar twee een tegengeluid lieten horen en zeiden dat hun klas nu wel fijn was. 38 leerkrachten die dus merken dat kinderen brutaler zijn, een slechte werkhouding hebben, alleen maar schermpjes willen en vervolgens komen de ouders er nog bovenop die de hand boven het hoofd van de kinderen houden en boos naar de leerkracht stappen. Er is steeds minder respect voor de leerkracht, zowel vanuit kinderen als vanuit ouders. Ik vind dat echt heel zorgelijk!
Ik denk niet dat er onderzoek naar is gedaan, maar ik vermoed dat het door diezelfde schermpjes komt waar kinderen hele dagen achter lijken te zitten, opvoeding waarbij ouders vooral het gesprek aangaan en geen nee zeggen, werkhouding verleerd in de Coronatijd en de maatschappij die meer verhardt.
Mijn lapmiddel
De klappen van het lerarentekort vallen vooral op de scholen waar bevoegde, sterke leraren het hardste nodig zijn, dus heb ik ook wel een lapmiddel.
Leerkrachten gaan van de scholen met weinig tekorten naar de scholen waar de meeste klappen vallen mét een dubbel maandsalaris. Alle klassen gaan door de helft. We gaan terug naar de basis, dus eerst een goed pedagogisch klimaat en vervolgens gewoon goed onderwijs zonder toeters en bellen. Dus geen opgelegd bewegend leren, omdat het moet van wie dan ook in de maatschappij, maar gewoon goed lezen, rekenen en taal, dat is onze taak.
De klassen die dan geen leerkracht hebben, blijven thuis. Zo wordt het een maatschappelijk probleem, want het zijn waarschijnlijk de klassen met ouders die denken dat we opvang zijn in plaats van vakmensen.
Bestuurders gaan voor de klas om te ervaren hoe zwaar het beroep is geworden. Toch minstens een dag per week, maar ik denk dat we ze in deze crisis van het lerarentekort ook even iets minder nodig hebben, dus wat mij betreft fulltime. Schoolleiders zijn er ook te weinig, dus ook daar mogen ze inspringen. Geen implementatie van nieuw lesmateriaal, terug naar de basis.
Bijlesinstituten worden betaald om remedial teaching in de school te geven, je weet wel, net zoals vroeger. Kunnen ze ook niet meer de (Cito)toetsen oefenen. En als we dan toch bezig zijn gooien we ook die eruit. Eerst terug naar de basis.
Alle Anton Horewegen en Kees van Overvelden worden opgetrommeld om een duidelijk plan te maken hoe we het pedagogisch klimaat kunnen verbeteren en helpen scholen hierbij.
Er wordt goed voor de leerkrachten gezorgd. Er is tijd en ruimte voor een geweldig goede lesvoorbereiding en goede begeleiding voor (startende) leerkrachten. Even geen gesprekken met allerlei instanties en vergaderingen vol nieuwe methodes voor het onderwijs. Had ik al terug naar de basis gezegd?
Hoeveel onbevoegden staan er bij jullie voor de klas?
Teken ondertussen het manifest Elk kind een bevoegde leraar in 2030.