Het is woensdagochtend. Ik sta bij de deur van de klas. Ik sta klaar om alle kleuters en de papa’s en mama’s een hand te geven.
Het is mijn eerste werkdag en lichtelijk zenuwachtig sta ik met mijn hand in de lucht. Weet ik nog hoe het moet? Weet ik de regels nog wel? En vooral: weet ik binnen een dag alle namen?
De meeste kleuters komen schoorvoetend binnen. Ik doe echt mijn best om hun naam te verstaan en deze te herhalen. Maar negen van de tien keer lukt me dit niet. Snel zeg ik maar wat over hun trui of broek. Ze hebben toch maar weer hun best gedaan om er goed uit te zien in de klas.
Er zijn ook kleuters die me straal voorbij rennen. Ze willen zo snel mogelijk bij de enige tafel met lego zijn om lekker te kunnen bouwen. Hun ouders sturen ze naar mij terug om me bedremmeld een slap handje te geven.
Als alle papa’s en mama’s weg zijn barsten de verhalen los. Die is met de boot op vakantie geweest, de ander heeft een tand door de lip gehad en het meisje daar heeft een prachtige prinsessenjurk thuis. Deze verhalen hoor ik die dag wel vijf keer. He, fijn, ik ben er weer, bij de kleuters.
En dit proces herhaalt zich op de donderdag. Dan sta ik namelijk in de andere kleuterklas. Weer 20 namen leren en gelukkig die heerlijke verhalen aan horen.
De dagen verlopen goed. Tuurlijk weet ik de regels nog wel. Hier en daar word ik uitgeprobeerd, maar over het algemeen zijn de kinderen vooral erg lief. Ze helpen me als ik het even iets anders doe als de ‘andere’ juf. Ze leggen me uit waar alles staat en hoe het moet. En ze helpen me met de namen. Want dat is nog best moeilijk blijkt. Vooral omdat er kinderen met dezelfde namen in beide klassen zitten, maar je spreekt het net een beetje anders uit.
Op vrijdag mag ik zelfs alweer toneel spelen. Heerlijk vind ik dat! Ik improviseer erop los. Helaas zien de kinderen snel dat ik juf Maike en niet Ko ben. Maar ik doe natuurlijk of mijn neus bloed, zoals het hoort.
De enige die nog een beetje moet wennen is mijn stem. Aan het einde van de dag ben ik schor. Zie maar eens boven 20 spelende kleuters uit te komen. Meer stil leggen en om mijn ademhaling denken dus.
Ik heb er zin in dit jaar. Lieve kleuters, kom maar op met jullie mooie, snelle ontwikkeling, de groeispurten, je mooie kunstwerken en vooral de prachtige verhalen!
Hoe waren jullie eerste weken?