Door Martine. Op mijn 23e kreeg ik de diagnose autisme, dat was voor mij een hele geruststelling. Eindelijk had het beestje een naam gekregen en kon ik de hulp zoeken die ik echt nodig had. Natuurlijk had ik de vorm van autisme ook al voor mijn 23e, want dit is iets wat er al vanaf hun geboorte is. Maar toen ik zelf op de basisschool zat, was er nog helemaal niet zoveel aandacht voor autisme zoals dat er nu is.
Kind met autisme in de klas
Toen ik op school zat, was er vooral aandacht voor kinderen die de les verstoorden. Inmiddels hebben die kinderen steeds vaker een diagnose als ADHD en de kinderen die een leerachterstand hadden konden in sommige gevallen naar een zogenaamde LOM-school, iets wat we tegenwoordig kennen onder de naam SBO.
Mijn eigen basisschooltijd was, als ik daar nu naar terugkijk niet de leukste tijd van mijn leven. Ik was vaak snel op mijn teentjes getrapt en nam dingen vaak heel persoonlijk, waardoor ik vaak moest huilen in de klas. Dat was blijkbaar een reden om mij te pesten, althans zo heb ik dat zelf ervaren in die tijd. In die tijd voelde ik me een buitenbeentje, ik wilde zo graag erbij horen en geaccepteerd worden zoals ik was. De periode op de middelbare school was niet heel anders dan mijn basisschooltijd, ik was nog altijd het buitenbeentje. Ik dacht: als ik me aanpas en me gedraag zoals van mij verwacht wordt, dan zal het anders zijn, maar dat was slechts een illusie want alles bleef gewoon hetzelfde.
Negatief zelfbeeld
In die tijd had ik ook een heel negatief zelfbeeld en was ik heel erg onzeker, ik wilde zo graag aan de verwachtingen van anderen voldoen, maar het lukte mij gewoon niet. Ik werd er heel erg verdrietig van, als ik daar aan terugdenk was dat ook al het moment dat ik voor het eerst in een depressie zat. Hoewel ik die tijd als zwaar heb ervaren en meerdere keren heb geroepen dat ik nooit meer naar school wilde gaan, kijk ik hier nu op terug zonder schuldgevoel. Dit heeft me namelijk gemaakt tot wie ik nu ben en daar ben ik enorm trots op!
Ieder kind is uniek
Niet alleen kinderen met autisme zijn anders, eigenlijk is ieder kind gewoon uniek en ieder kind heeft gewoon zijn eigen manier om zich te ontwikkelen. Deze kinderen verlangen er naar om gewoon net als ieder ander kind geaccepteerd worden zoals zij zijn. Zoals ik al eerder schreef in mijn verhaal wilde ik mijzelf iedere keer aanpassen, omdat ik dacht dat dat van mij verwacht werd. Wat deze kinderen eigenlijk nodig hebben is het ontwikkelen van zelfliefde. Dat ze weten dat ze goed echt goed genoeg zijn en dat ze niemand anders hoeven zijn. Als ze meer liefde voor zichzelf kunnen ervaren, ze vanzelf ook een beter zelfbeeld en meer zelfvertrouwen krijgen.
Ik kan het NOG niet
Wanneer kinderen een laag zelfbeeld hebben roepen ze vaak dingen als ‘het lukt me toch niet’ of ‘zie je wel dat kan ik gewoon niet’. Vertel ze dan dat het op dit moment nog niet lukt. Het woordje nog is namelijk heel krachtig, het geeft namelijk aan dat het op dit moment niet lukt. Door het woord nog aan de zin toe te voegen maak je kinderen duidelijk dat wanneer ze doorzetten, het wel gaat lukken. Want ik geloof er in dat je alles in kunt leren ongeacht wat je achtergrond ook is.
Daarnaast hebben kinderen die onzeker zijn vaak de neiging om bij alles bevestiging te vragen, dat is ook wel iets wat ik uit mijn jeugd enorm herken. Ik wilde zelf ook altijd de bevestiging of het wel goed was. Wanneer een kind aan jou om bevestiging vraagt stel dan eens een tegenvraag, zoals bijvoorbeeld: ‘Hoe zou jij het zelf oplossen?’ of ‘Wat zou jij zelf doen?’. Juist door deze vragen te stellen leer je het kind om zelf na te denken en te vertrouwen op zijn of haar eigen keuzes.
Niet vergelijken
Wat ik nu ga zeggen is misschien nog wel het belangrijkste van alles: vergelijk de kinderen niet met elkaar. Ieder kind ontwikkelt zich op zijn of haar manier en dan maakt het eigenlijk helemaal niet uit of het nu wel of geen diagnose heeft. Ieder kind ontwikkelt zich op zijn of haar eigen tempo. Geef het kind gewoon lekker de ruimte om dat tempo te kunnen bepalen.
Ondernemer worden
Zoals ik eerder al schreef ben ik trots op het pad dat ik tot nu toe bewandeld heb. Dat was niet altijd leuk en prettig, maar het heeft me gebracht tot waar ik nu ben gekomen en daar ben ik heel trots op. Ooit hoorde ik dat het voor mij zinloos was om met een vorm van autisme op zoek te gaan naar een baan, omdat werkgevers vaak niet nog niet openstonden voor een werknemer met autisme. Dit bleek ook echt zo te zijn. Ik vond geen passende baan. Maar waarom niet? Dat lag niet aan anderen, maar ik had de waarheid van een docent aangenomen als mijn waarheid en dat zorgde ervoor dat het mij keer op keer niet lukte om passend werk te vinden. Tot het moment dat ik leerde over de wet van aantrekking en ik mocht leren dat ik alles kon bereiken wat ik maar zou willen. Ik besloot om ondernemer te worden en in 2021 heb ik mijn eigen inzichtkaarten deck gelanceerd. Ik geloof er namelijk in dat het niet uitmaakt wat je achtergrond is, dat alles wat je nodig hebt al in je zit en dat je daarmee ook alles kunt bereiken wat je maar wilt.
Wil jij nog meer weten over mij of bijvoorbeeld het inzichtkaarten deck dat ik gemaakt heb? Neem dan gerust een kijkje op mijn site.