(door Judith) Onderzoek van Hattie (2013) toont aan dat leerlingen gemotiveerder zijn wanneer ze betrokken worden bij het bepalen van de doelen. Op steeds meer scholen in de omgeving hoor ik dan ook dat men ouder-kindgesprekken invoert. Bij ons op school gebruiken we dergelijke gesprekken al enkele jaren en ik vertel je graag hoe wij dit vorm geven.
Leerkrachtvaardigheden
Het voeren van een ouder-kindgesprek vereist naar mijn idee andere vaardigheden. Ik vind het heel belangrijk om tijdens dit gesprek het kind centraal te stellen. Juist door hem/haar welkom te heten en aan te geven dat hij/zij nu de belangrijkste gesprekspartner is kun je zicht krijgen op de beleving, mening en ideeën van het kind. Een ouder-kindgesprek kan daardoor wat mij betreft niet gevoerd worden in de reguliere 10 minuten, op onze school hebben we er dan ook voor gekozen om voor deze gesprekken 15 minuten uit te trekken.
Voorbereiding
Voorafgaand aan de gesprekken proberen we de leerlingen voor te bereiden op wat er gaat komen en wat er van hen wordt verwacht. Ik geef aan dat we met het kind gaan kijken naar het rapport en de uitslagen van de CITO toetsen. Op basis daarvan gaan we met elkaar het gesprek aan: waar ben je trots op en wat wil je graag verbeteren? Vaak geef ik ze dan ook vooraf al de opdracht mee om hier thuis over na te denken.
Doelen stellen
Op onze school hebben we ervoor gekozen om vanaf groep 7 te beginnen met ouder-kindgesprekken. Deze gesprekken noemen wij POP-gesprekken, waarbij POP staat voor Persoonlijk Ontwikkeling Plan. Tijdens het gesprek wordt de leerling centraal gesteld, hij/zij mag vertellen over waar hij/zij goed in is, maar ook waar hij/zij aan wil werken. Op deze manier maken we een soort kindplan, waarbij de leerling zelf bepaald heeft waar het aan wil werken. Omdat bij dit gesprek ouders en leerkracht aanwezig zijn, kunnen zij de leerling stimuleren om te blijven werken aan de doelen die hij/zij heeft gesteld.
Dit schooljaar heeft mijn duo-collega een format ontwikkelt om de POP gesprekken vorm te geven. Op dit schema zijn verschillende gebieden, allen met een andere kleur:
- ik ben trots op…
- mijn huiswerk
- mijn werkhouding
- mijn speerpunt
Een groot deel van dit schema wordt tijdens het POP gesprek ingevuld. Nadien mag de leerling, wanneer het thuis het ouder-kind gesprek heeft nabesproken, het formulier verder invullen. Hierna wordt er een kopie gemaakt van het formulier en gaat er één exemplaar mee naar huis en één exemplaar blijft op school.
Lees ook: THE LEADER IN ME; HOE EEN STUDIEDAG JE DENKWIJZE KAN BEÏNVLOEDEN
Terugkoppeling
De kracht van deze gesprekken zit echter naar mijn idee in de terugkoppeling. Dit is dan ook een reden dat er een kopie gemaakt wordt van het formulier. Eén formulier is voor thuis. Ouders kunnen hierover met het kind praten. We stimuleren kinderen en ouders om dit op een zichtbare plek in huis op te hangen, zodat ouders en kinderen regelmatig worden herinnerd aan de doelen die zijn gesteld. Ook wordt er een formulier op school bewaard in de groepsmap. De leerkracht koppelt regelmatig met de leerlingen terug hoe het nu gaat met de door de leerling gestelde doelen, bijvoorbeeld na een rekentoets bij een leerling die rekenen als doel had gesteld. Lukt het de leerling? Wat heeft hij/zij nog meer nodig of wat zorgt ervoor dat het lukt? Mogelijk kan de leerling ook zijn/haar klasgenoten vertellen hoe hij/zij tot dit resultaat is gekomen. Op die manier leren de leerlingen met en van elkaar.
Doel
Het belangrijkste doel dat wij op school hebben bij deze zogenoemde POP gesprekken is de motivatie van leerlingen verhogen. Door de leerlingen te stimuleren een doel te stellen zien we soms leerlingen die enorm groeien qua niveau of in hun (huis)werkhouding. Dit helpt ons dan ook direct om het schooladvies van de leerling naar ons idee nog beter af te stemmen op de mogelijkheden van de leerling.
Hebben jullie op school ook ouder-kind gesprekken en hoe geven jullie dit vorm?
Lees ook: TIP VOOR HET WEEKEND: RITA
Uitgelichte foto: Shutterstock