Door Sharona. Lees hier meer over mijn experiment: De anonieme collega en wie weet laat jij je wel inspireren om ook iets leuks voor je collega’s te doen!
We richten ons in ons werk altijd op een fijne en goede sfeer in de klas, bijvoorbeeld met Wie is de klassenmol? of de teambouwers. Dit om ervoor te zorgen dat onze kinderen allemaal tot leren kunnen komen en we het maximale uit hen kunnen halen. Er bestaan tig ideeën om de sfeer in de klas zo positief mogelijk te maken.
En toen dacht ik opeens, waarom ons alleen richten op de klas? Laten we eens kijken of we ook zoiets met het team kunnen doen! Want een goede sfeer in een team komt mij als juf ten goede en daardoor de kinderen ook weer.
Anonieme collega
Het was in een vakantie dat er opeens een plannetje zich in mijn hoofd begon te ontwikkelen. Zou het mij lukken om mijn team in beweging te zetten en via een soort kettingreactie positiviteit te laten verspreiden? En dan ook echt voor iedereen uit het team, van schoonmaakster/ conciërge tot directeur en alles wat daar tussen zit? Als iedereen aan de beurt gekomen is, zou de grote onthulling plaats vinden en zouden we samen kunnen raden wie onze persoonlijke anonieme collega was geweest.
Hoe werkt de anonieme collega
Allereerst, voor iedereen die nu denkt, help ik heb al zoveel werkdruk moet ik er nu echt nog iets bij gaan doen? Ja, dit kost je namelijk niet heel veel tijd en het levert je (tenminste mij) een berg energie en plezier op.
Bedenk voor jezelf welke spelregels je aan deze kettingreactie wil verbinden, bedenk daarbij ook een manier waarop stiekem bij gehouden kan worden wie al bezocht is. Om je een beetje op weg te helpen kun je de brief van de anonieme collega hier downloaden en aanpassen aan jouw wensen.
Denk daarna goed na over wie je als eerste wil benaderen, met wat en hoe. Het moet niet te duidelijk zijn dat jij de anonieme collega bent, dus je allerbeste maatje kiezen op school zou ik niet doen. Ga eens voor die collega die je wat minder goed kent. Dit kan verrassend zijn en je nog wat brengen.
En maak voor het geval dat een nepemailadres aan, zodat je af en toe nog even wat hints kunt sturen.
Het positieve gebaar
Moet je een hoop geld aan het positieve gebaar uitgeven? Nee natuurlijk niet, een lief briefje, een leuk gemaakt materiaal voor in de klas, een inspirerende quote of een klein cadeautje. Het kan allemaal als positief gebaar. Als de ontvanger maar het gevoel heeft dat iemand aan hem/haar gedacht heeft. En weer geïnspireerd raakt om een andere collega een positief gebaar te brengen.
Hoe verliep het experiment bij mij?
De dropping
Lang had ik nagedacht over welke collega ik als eerste zou kunnen benaderen als anonieme collega. Wie zou er nieuwsgierig genoeg zijn, om te happen op mijn positieve gebaar? Wie zou er zeker achter mijn identiteit willen komen? En ook, van wie wist ik wat ik als positief gebaar kon doen?
Mijn keus viel op collega N., omdat ik dacht dat ze alle bovenstaande kenmerken bezat. Bovendien had ze al meerdere malen in de koffiekamer aangegeven wat haar lievelingschocoladereep is.
Ik kocht de reep en pakte hem in met het anonieme collegabriefje. Terwijl haar klas was gymmen en zij wat taken op school deed, sloop ik stiekem even haar klas binnen en duwde met een bonzend hart het pakketje in haar tas. Want als ze nu binnen zou komen, was het hele experiment al afgelopen voor het goed en wel begonnen was.
De eerste reactie
Ik denk dat ik nog geen minuut terug was in mijn klas, toen ik mijn collega haar klas binnen zag lopen. Om er vervolgens even later met mijn pakketje weer uit te lopen. Oeps, het was sneller ontdekt dan mijn bedoeling was geweest. Gezicht in de plooi houden was nu het belangrijkste en dat werd in de koffiekamer meteen getest. Ik kreeg een stukje van de reep aangeboden en op mijn vraag ter eren van wat, werd alleen maar gereageerd met zomaar. Mooi, de anonieme collega was voor nu nog anoniem voor iedereen. Het experiment was gestart. Nu maar afwachten hoe het zich zou ontwikkelen.
Heel veel geduld
Ik ben er niet heel goed in, maar ik moest toch enig geduld beoefenen. Ik keek elke dag op de postvakjes en kon maar geen stickertjes ontdekken. Was het experiment mislukt? Ik weigerde het op te geven en stuurden na een paar weekjes een mailtje naar mijn collega. Natuurlijk met een nep aangemaakt emailadres, met de toepasselijke naam anoniemecollega(naamstichting)@live.nl. Op deze manier was het ook niet terug te voeren naar mij.
Helaas is er nooit op mijn mail gereageerd en gebeurde er niks op school. Achteraf gezien, kwam dat ook omdat onze schoolmail om de een of andere reden het terugmailen naar mijn adres blokkeerde.
Mislukt?
Tijdens een gezellig teametentje vroeg collega N. opeens wie de anonieme collega was. Veel van mijn collega’s keken verbaasd. Waar had ze het nu weer over? Ik vroeg haar, wat is een anonieme collega en wie verdenk je?
Samen met onze locatieleider kwam ze met een hele verklaring van wie ze allemaal als verdachte zagen, om uiteindelijk bij mij uit te komen. Ik moest toen wel kleur bedenken.
We hebben dus uiteindelijk met het team er nog wel met zijn allen om kunnen lachen. Vooral toen we de gebeurtenissen uiteen gezet hadden. De reden waarom ze niks gedaan had? Ze snapte het niet helemaal met de postvakjes.
Was het experiment mislukt? Aan de ene kant van wel, want de olievlek van positiviteit die ik wilde verspreiden was gestopt bij collega 1. En aan de andere kant ook weer niet, want we hebben met zijn allen wel plezier gehad van mijn plannetje, het uitdenken wie ik was en de ontmaskering. Alleen bij een volgend plan start ik dus maar bij een andere collega ;).
Ik ben heel erg benieuwd of jullie hier iets in zien. En als jullie het uit gaan proberen of het gewerkt heeft. Zie graag jullie reacties tegemoet.
Afbeelding van DeanDrobot/Shutterstock