De derde etappe van het Pieterpad loopt van Groningen naar Zuidlaren. Ik liep deze route op 24 maart 2024, iets droger dan de eerste etappe van het Pieterpad, maar toch kreeg ik nog de nodige buitjes op mijn hoofd. Je loopt wel meer in de natuur en op onverharde paden, in de prachtige omgeving van Drenthe.
Mijn vader zegt altijd tegen me: “wat jij in je kop hebt, heb je niet in je kont.” Ik moest en zou in een vrij weekend (lees: zonder verplichtingen) weer een etappe van het Pieterpad lopen. De zaterdag van dat weekend had ik al een SEO training gepland staan voor de website, dus was ik toch al onderweg. Het was alleen in Delft en ik moest naar Groningen reizen… Ik heb dat weekend denk ik meer trein gezien dan wandelpad, maar goed, het moest en zou gebeuren. In de week erna zouden er ook wat spannende privé dingen zijn, dus ik zag het ook als een mooie afleiding.
Overnachting Pieterpad etappe 3
Op zaterdag 23 maart was de SEO training rond 17.00 uur afgelopen en racete ik meteen lopend naar het station in Delft. Ik had de nieuwe Thule AllTrail 35 kg al van tevoren ingepakt, met al mijn wandelspullen en ook mijn laptop (die ik nodig had voor de training) paste er goed in. Bekijk ook mijn voorbereiding op het Pieterpad. Ik vertrok op tijd met de trein, want ik had al gezien dat ik een andere route van zo’n 3 uur moest nemen vanwege spoorwerkzaamheden. Mijn overnachtingsplek had ik geregeld via Vrienden op de fiets. Ik mailde wat adressen, want bellen leek me nog een beetje spannend. Ik vond een adres bij een mevrouw die me ook wel wilde ophalen van station Groningen. Wel zo fijn, want in mijn eentje ‘s avonds door de stad lopen, zag ik niet zo zitten. Later die week belde ik haar wel om het nog even af te stemmen en werkte natuurlijk eigenlijk veel sneller. Daar was mijn vuurdoop dan van Vrienden op de fiets, ik zal het vast nog vaker gebruiken.
Vrienden op de fiets
20.15 uur kwam ik op het station aan en stond ze me op te wachten bij de auto, heel fijn! We reden naar haar huis waar ik me even kon installeren op de logeerkamer. Het voelde een beetje als vroeger, logeren bij oma, maar dan zonder dat ik mijn oma goed kende. Ze had de televisie aan staan en ik kreeg een kopje thee. Wel was ik vrij moe, dus vertrok ik na een bonbonnetje naar boven om te douchen en nog wat te lezen. In de ochtend kreeg ik een prima ontbijt, al voelde ik me wel wat ongemakkelijk. Ik at, terwijl ze erbij zat en wat vertelde over de kleinkinderen en haar tuin. Ze woonde in een leuke wijk vlakbij het stadspark. Dat ongemak is vast ook nog wat gewenning van mijn kant, het is toch iets anders dan een Bed and Breakfast of een hotel. Maar ook veel goedkoper! Ik betaalde de mevrouw €35,- en vertrok. De mensen die bij Vrienden op de fiets zijn aangesloten zijn (denk ik) veelal wat ouder en zijn op zoek naar een praatje. Zo ook deze vrouw waar de partner van overleden was.
Vetrekken in Groningen
De mevrouw woonde vlakbij het stadspark, ze vertelde me hoe ik daar doorheen kon lopen om bij het Pieterpad uit te komen. Dat was zo’n 2 km extra en ik had daarna ook nog zo’n 21 km voor de boeg. De langste afstand ooit in mijn leven denk ik voor mij. Ik vond het begin ook al best pittig, maar ik denk dat ik heb onderschat hoeveel gewicht je met een laptop meezeult. Doe dat niet mensen haha. Maar ja, iets met die kop en die kont dus. Ik zie het nu maar als een goede training voor de rest. ;)
Het stadspark was wel heel mooi om doorheen te lopen! Het was nog vroeg voor de zondag, rond 9.00 uur, dus het was rustig, op een aantal hardlopers na. Door de apps Topo GPS en Google Maps kon ik de route van de derde etappe na het stadspark snel weer oppikken. Ik heb daardoor ongeveer een kilometer van de officiële route gemist, maar met zoveel kilometers voor de boeg vond ik dat niet zo erg ;). In dit deel van Groningen waren de stickers overigens wel goed zichtbaar, in tegenstelling tot bij de tweede etappe, ik heb de navigatie dus niet veel nodig gehad. In Groningen zelf nog was wel een doorgang afgesloten en moest ik omlopen wat ook nog tot zo’n 500 meter extra wandelen zorgde.
De Drentsche Aa
Net als je de stad Groningen uitloopt, kom je meteen al in het natuurgebied de Drentsche Aa terecht. Het landschap verandert dus meteen van de akkers in Groningen naar meer natuur. Langs het water stond een enorm hotel, handig aan de rand van de stad waar ik koffie dronk en even wat rustte. Ik had hier zo’n 5,5 km erop zitten, inclusief het naar de start van het pad lopen. Na zo’n 3 a 4 km Pieterpad kom je vanuit Groningen dus al de natuur in gewandeld, erg mooi!
Haren
Je loopt een heel stuk langs het water en komt dan ook het kunstwerk Gasvlam tegen, vlammen op een stroomkabel. Je loopt vervolgens Haren binnen dat ik alleen maar ken van de chaos die ontstond toen in 2012 daar iemand een oproep deed voor een verjaardagsfeestje. Maar het is ook zeker een mooie plaats met het Hoornse meer. In Haren zelf was het droog en rustte ik wat op een bankje, ik had alweer bijna 6 km in de benen. Ik kreeg wat te eten mee van het logeeradres, maar dat was eigenlijk niet genoeg. Ik heb zo’n honger steeds tijdens zo’n wandeltocht, je verbrandt natuurlijk ook aardig wat. Dus voor de volgende etappes moet ik mezelf echt voornemen meer eten mee te nemen. Je komt onderweg amper een winkel tegen en dan zijn ze vaak ook niet open op zondag.
De mensen in Haren waren overigens ontzettend aardig. Meerdere keren kreeg ik te horen: “Pieterpad aan het lopen? Het is niet niks vandaag hè, met die regen en de wind?” Nee, klopt, vond het nog steeds best pittig, maar het liep inmiddels wel wat makkelijker met een flauw zonnetje.
Drenthe
Na Haren loop je via Glimmen dan ook echt Drenthe in wat je meteen merkt aan de grote vrijstaande huizen (boerderijen) en de onverharde paden. Natuurlijk zag ik ook al snel wat kleine keien liggen, de hunebedden. Hier waren de paden veel mooier in het bos, maar ook lastiger te lopen. Er lag door de vele regenval zoveel modder! Op sommige stukken moest ik van het pad afwijken om niet in de modder vast te blijven zitten. Daardoor moest ik ook goed opletten waar ik mijn voeten neerzette, zodat ik niet helemaal kon genieten van de prachtige natuur. Ik denk dat deze route in de zomer vanwege de hei nog veel mooier is om te lopen. Dan is ook vast alles weer droog. Voor me liepen wat mensen die ook moeite hadden met de modder en elkaar er doorheen moesten trekken. Het pad liep vanuit Glimmen langs een herberg. Met weer bijna 6 km in de benen stopte ik daar voor een verdiend kopje koffie. Ik gunde mezelf niet veel rust, want ik zag dat er nog meer spoorwerkzaamheden waren bijgekomen en ik onderweg een stuk met de bus moest. Ik had nog een flinke reis naar huis voor de boeg dus en de volgende dag weer voor de klas. Rond 14.00 uur maakte ik me op voor het laatste stuk naar Zuidlaren.
De laatste 7 km
Ik heb van de laatste 7 km helemaal geen foto’s gemaakt. Ik was moe, hongerig, wilde naar huis en moest en zou een bepaalde trein halen. Het pad liep nog langs een mooi stuk hei, maar ik was vooral bezig met zo snel mogelijk doorlopen. Eenmaal in Zuidlaren stortte ik neer op het bankje bij de bushalte, op tijd voor de bus van 15.45 uur. Het was dus eigenlijk net te ver geweest deze dag, met te weinig eten en teveel regen. Zeker met een laptop, dat doe ik nooit meer ;). Maar ik kan trots zijn dat ik het toch heb gedaan. En volgens wat mensen die ik online sprak, was dit de zwaarste route, word je steeds meer getraind en word het dus ook steeds makkelijker. Dat hoop ik dan maar ;).
De reis terug naar huis duurde eindeloos, want ik stond heel lang op de bus te wachten van station naar station, dat zoek ik de volgende keer ook wat beter uit. Of ik ga toch een stuk met de auto… Maar het was al wel een mooiere route, volop in de natuur, dus dat smaakt naar meer met hopelijk wat mooier weer.