De eerste etappe van het bekende Pieterpad loopt van Pieterburen naar Winsum in het noorden van Nederland. Ik liep deze route in de winter samen met de helft van de proloog, dus eigenlijk van het puntje van Westernieland langs de dijk naar Winsum. Ik wandel graag voor ontspanning en wat meer rust in mijn hoofd.
Het zat al een tijdje in mijn hoofd om het Pieterpad in etappes te gaan lopen. Ik vind het heerlijk om in mijn eentje te lopen, het maakt mijn hoofd leeg (nou ja, leger) en ik houd erg van bewegen in de natuur. Ik weet dat dit mij helpt in mijn proces om me fijner te voelen, lees ook waarom ik naar de psycholoog ga, dus wandel ik graag. We besloten in de voorjaarsvakantie een midweek door te brengen bij het prachtige Lauwersmeer, bij Natuurdorp Suyderoogh, bekijk het hier.
Een en een is twee, ik besloot dus dat het er maar eens van moest komen. Dus terwijl mijn gezin de lange tocht naar huis reed, liep ik de eerste etappe van het Pieterpad en een stukje van de proloog. De dag erna liep ik de tweede etappe van het Pieterpad.
De proloog van het Pieterpad
De proloog is een extraatje van het Pieterpad, het hoort niet bij de route en staat dan ook niet aangegeven met de mooie wit-rode stickers. Ik besloot dus om een GPS app aan te schaffen. Na een tijdje online zoeken koos ik voor Topo GPS en daar ben ik zeker tevreden over! Mijn richtingsgevoel is niet zo goed ;), maar met deze app kan ik goed overweg. Op de site van het Pieterpad staan de routes ook in GPX bestand, die je zo kunt downloaden en in de Topo GPS kan zetten, kijk hier hoe. De app is €3,99, maar vond ik het zeker waard!
Start van het Pieterpad
Het leek me een beetje veel om meteen de eerste dag de proloog en de eerste 13 km van het Pieterpad te lopen, zeker omdat ik in de ochtend nog alle spullen van ons mooie huisje inpakte. Dus besloot ik op de helft te beginnen, zodat ik in ieder geval langs de Waddenzee kon lopen. Ik reed met de auto vol met vakantiespullen en ons gezin naar het uiterste puntje van de provincie Groningen, de start van de dijk. Ik had het er best moeilijk mee. We hadden een heerlijke week gehad als gezin, onder andere op Schiermonnikoog, en ik vond het niet zo’n fijn gevoel dat ik ging wandelen terwijl de rest van mijn gezin in een auto de lange tocht van 2,5 uur naar huis maakte. Daar word ik altijd een beetje onrustig van, vind ik spannend. Maar ik wist ook dat ik het heerlijk zou vinden in mijn eentje. En gelukkig kwamen ze veilig thuis :).
Ik reed rond 11.300 uur de auto naar de laatste parkeerplek om vanaf daar te starten met wandelen. Ik had mijn wandellegging aan en een hardsell jas, zoals je ook kunt lezen in mijn voorbereiding voor het Pieterpad en de heerlijke Thule AllTrail 25 litertas op mijn rug. Ik heb het niet gewogen, dus ik weet niet hoeveel kilo ik mee had, maar er zaten in ieder geval een extra setje kleding in, crackers, waterflessen en een een extra paar schoenen. Ik zwaaide naar mijn gezin totdat mijn arm er haast afviel. En terwijl zij wegreden, begon ik te lopen op de dijk. En dat was prachtig, maar KOUD! Jemig. Het miezerde en het waaide enorm hard. Het had dan ook gestormd de avond van tevoren, dus wie bedenkt dan ook dat ze per se over de dijk wil lopen. Nou dit eigenwijsje dus…
Maar goed, ik ging met goed gemoed voorwaarts en genoot van de opvliegende vogels. Het was maar een klein stukje over de dijk, de langste tocht was vooral langs de akkers naar Pieterburen. En ook dat was nog aardig koud. Al meteen van de dijk af besloot ik om mijn thermobroek onder mijn wandelbroek aan te doen. In de kou met mijn blote rode benen, maar het voelde meteen al een stukje warmer. De hardsell jas was geweldig, die hield alle wind tegen, dus mijn bovenlijf was lekker warm. Ook had ik de verkeerde handschoenen mee, niet waterbestendig. Maar als ik mijn handen met handschoen in mijn jaszak stopte, was het prima te doen. En zo ploeterde ik verder door de tegenwind. Lekkere start wel, waar was ik aan begonnen?
Start in Pieterburen, de eerste etappe van het Pieterpad
Ik kwam in Pieterburen aan, vlakbij het zeehondencentrum, kon ik mooi meteen even opwarmen in hotel Waddengenot, tegenover de officiële start van het Pieterpad, de eerste 5 km zaten erop. Ik zag meteen al wat wandelaars in de tegenstemde richting lopen, het was dan ook al rond 13.00 uur. Het waren er best veel, dus ik was een beetje bang om in hordes mensen te moeten lopen, maar dat bleek enorm mee te vallen. Ik liep kilometers heerlijk in mijn eentje. In hotel Waddengenot warmde ik op met een kopje thee en startte ik met het schrijven in mijn soort-van-journal om mijn Pieterpad reis een beetje bij te houden. Ik besloot ook meteen nog een broek aan te trekken over de thermobroek, want mijn benen waren nog steeds koud. Dus had ik nu een thermobroek, een sportbroek en een wandellegging aan, beetje strak, maar wel lekker warm.
De weg naar Eenrum
Vervolgens ging ik op weg naar Eenrum, een klein dorpje dat vroeger bekend was van o.a. Abraham – de mosterdmakerij en het zogenoemde Kleinste hotel ter wereld. Beiden bestaan niet meer, er is een eigenaar, maar die verhuurde de mosterdmakerij, het restaurant er tegenover en het hotel. Zoals ik hoorde, deed hij niks meer aan het onderhoud en dus stopten de huurders ermee. Dat maakt het nu een stuk stiller dorp, al zijn er dus nog wel regelmatig wandelaars door het Pieterpad dat door het dorpje heenloopt. Onderweg was het vooral weer door de akkers lopen en over de befaamde brug waar iedereen die het Pieterpad loopt op de foto gaat of het film. Ik dus ook, al had ik niemand mee om mij op de foto te zetten ;). Het lopen door de akkers was wat saai, dus luisterde ik ondertussen een Podcast, vooral verhalende Podcasts met goede journalistiek vind ik geweldig, ik luister enorm graag naar Parel Radio, dikke aanrader! Want daardoor leer ik weer andere podcasts kennen, zoals Revolusi dat ik hier op het Pieterpad begon te luisteren.
In Eenrum wist ik een bakker te zitten met goede koffie. Er is daar in Groningen namelijk weinig rustplek onderweg waar je warm en droog kunt zitten. Deze bakkerij ziet er van de voorkant uit als een bloemenwinkel, maar het is eigenlijk van alles in een. Er staan twee tafeltjes waar je kunt zitten. Ik at een heerlijk puddingbroodje en een croissant mét een goede kop koffie. Dat was genieten! Helemaal omdat het net echt begon te stortregenen met wat ik hoorde ook hagel. En ik zat lekker binnen, top. Ga dus zeker als je in Eenrum bent langs Brood & Kado, bekijk het hier. Ontzettend lieve mensen, lekkere broodjes, koffie, taartjes en koeken. Op weg naar deze bakker zag ik veel wandelaars de tegengestelde route lopen. “Jij hebt tegenwind hè?!” riepen ze naar me. A, vandaar dat ze het andersom liepen. Ach ja, het ging best, dus ik liep lekker van boven naar beneden.
De weg naar Winsum
Ik had weer 5 km gelopen en merkte dat ik het wel fijn vond om na elke 5 km ongeveer pauze te houden. Ik maakte me op voor de laatste 6 km van de eerste etappe van het Pieterpad naar Winsum. En dit stuk had ik het zwaar. Er liep een lange tocht weer door de akkers en langs razende auto’s. Ik zag op een kruispunt wel een mooie regenboog en talloze vogels opvliegen, dat gaf me weer een beetje energie om door te gaan. Ik liep langs donkere wolken, brak zo ineens de zon door, dat was ineens heerlijk lopen! Op ongeveer de helft van het laatste stukje kwam ik langs het prachtige Maarhuizen. Hier staan twee cabins die je kunt huren op een prachtige plek. Voor mij waren ze een beetje prijzig, maar je hebt wel geweldig uitzicht! Het was het enige stukje ook in de twee etappes waar je door het gras en een klein natuurgebied liep. Ik rustte nog even uit op een bankje om wat water bij te tanken, het was droog, dus prima.
Op naar Winsum en daar overnachten
Nog ongeveer drie kilometer te gaan, bijna in Winsum! De laatste kilometers van de eerste etappe van het Pieterpad zijn het zwaarst, maar wel prima, ik wist dat ik er bijna was. Vlak voor Winsum werd ik ingehaald door moeder en dochter. We praatten kort over onze kleding en dat de wind zo koud was. Kort praatje, prima, en weer door. Ik had op de website gelezen dat er een omweg was naar Winsum, omdat er gebouwd werd. Maar eenmaal daar stond het heel slecht aangegeven waar we dan moesten lopen. Het was het einde van de middag, dus de werkmannen zagen we wegrijden. Ik zag moeder en dochter gewoon maar doorlopen, dus ik besloot dat ook te doen, geen idee waar ik anders heen moest. We liepen door het bouwzand, over het gras en moesten wat hekjes over. Niet helemaal de bedoeling, maar wel avontuurlijk ;). Al snel was ik in Winsum zelf waar ik besloot niet de route af te lopen, maar lekker naar de slaapplek te gaan. Tijd voor wat rust!
Op de site van het Pieterpad vond ik B&B De krakende wagens in Winsum, de prijs beviel me wel! (Dit heb ik dus zelf betaald) De overnachting overtrof al mijn verwachtingen, zeker voor die prijs. Ik kwam aan bij het adres en werd meteen verwelkomd door de gastheer. Hij nam me mee naar een geweldige blauwe pipowagen met een toiletgebouwtje er tegenover. Aan alles was gedacht: het elektrische kacheltje stond al aan toen ik binnenkwam, er was ook een kacheltje bij het toilet/douche, in het opklapbare tafeltje/kastje stonden mokken, thee, koffie en een koekje die ik meteen opsmikkelde met een kopje thee. Er stond zelfs wijn, maar ik drink geen alcohol. Na al die kou was ik maar wat blij met de thee. Er lagen zelfs schone huissokken die ik meteen aantrok om mijn koude voeten op te warmen en wat rust te geven op het bad. Wat een welkom en wat heerlijk om zo even bij te komen! Ik maakte meteen een fotodump op mijn Instagram.
Ik sleepte mezelf rond 18.00 uur van het bed af om wat te eten in het dorp. Natuurlijk had ik helemaal geen zin meer om te wandelen, dus dook ik het eerste eetcafe in voor een simpele lasagne aan de bar. Helemaal moe at ik het zo snel mogelijk op om een douche te kunnen nemen en in bed te kruipen. Ik schreef ook niks meer, te moe, dat bewaarde ik voor de volgende ochtend bij het geweldige ontbijt. Er was meer dan genoeg, ook om nog mee te nemen voor onderweg in het lunchzakje dat er ook bij zat. Wat een luxe! Klaar voor de tweede etappe van het Pieterpad, voor een volgend blog ;).
Ik kreeg geen inzichten of iets dergelijk. Eigenlijk is het heerlijk om alleen maar bezig te zijn met: waar ben ik? Hoeveel kilometer nog? Is er een rustplek onderweg? Kan ik ergens naar de wc? En moet ik nog wat eten of drinken? Eigenlijk hele primaire vragen wat de rest allemaal op de achtergrond jaagt, heel fijn.
Er staan affiliate links in dit blog.