De tweede etappe van het Pieterpad loopt van Winsum naar Groningen dat ik in één keer liep. Het is een pittige toch van 22 kilometer, vooral langs de akkers. Maar wel bijzonder om te lopen en de eindstreep te halen. Heb jij al eens een etappe van het Pieterpad gelopen?
Zoals ik al eerder schreef, ben ik begonnen met het Pieterpad voor wat meer rust in mijn hoofd. Ik merkte dat wandelen daarvoor erg helpt en ik dan vooral bezig ben met de natuur om me heen, waar ik loop, of ik moet eten en drinken en hoe lang het nog is. Ik liep de eerste etappe van het Pieterpad op vrijdag en etappe 2 van het Pieterpad op zaterdag in februari. Ik overnachtte in Winsum, waar de eerste etappe eindigde. Bekijk ook mijn voorbereidingen voor het Pieterpad.
Pieterpad tweede etappe
Starten in Winsum
Vanuit De Krakende Wagens waar ik overnachtte, liep ik naar het mooie centrum van Winsum voor het einde van etappe 1 en de start van etappe 2 van het Pieterpad. In 2020 werd het Pieterpad uitgeroepen to mooiste dorp van Nederland. Het heeft dan ook echt wel een mooi centrum met eetgelegenheden, een aantal winkels en prachtige oude panden. Het was dan ook erg leuk om rond 9.15 uur het dorpje in te lopen om vanaf daar de route op weg naar Groningen te vinden. Het was even zoeken, weer was ik heel blij met de GPX in mijn GPS app. Want het bleek dat ik naar beneden moest om langs het water te lopen. En natuurlijk stond er net een bord voor de sticker die ik had moeten zien voor de trap. Langs het water was het prachtig, ik was klaar voor een nieuwe dag! Het dorpje uit kwam ik nog langs een leuke camping met haventje en een luxe restaurant.
Door de akkers in provincie Groningen
Vervolgens begon de lange tocht langs allerlei akkers weer. Dat is toch vooral het beeld van het Pieterpad in de provincie Groningen: akkers, akkers, akkers, met af en toe wat tochtjes langs het water. Ook waren er veel elektriciteitsmasten te zien. De route liep zelfs langs een boer waarbij op het hek stond: pas op, stier. Vond ik niet zo chill, maar gelukkig zijn de koeien en de stieren nog binnen. Het liep wel leuk langs de schapen met een dikke vacht en hier en daar zelfs een enorm modderige vacht door alle gevallen regen de afgelopen tijd. Ik zag ook enorme zwermen vogels tegelijk opvliegen vanaf de velden. Helaas kon ik die niet zo mooi in beeld brengen. Zolang ik wat dieren zag, was het leuk lopen. Maar zonder dieren en enkel gras was wat saai en dan zette ik mijn koptelefoon op met een podcast over Groningen: Het verhaal van Groningen.
Rusten tijdens tweede etappe Pieterpad
Ik ontdekte dus tijdens de eerste etappe dat ik het fijn vond om elke 5 kilometer even te rusten. Ik had wel gezien dat Garnwerd waarschijnlijk de laatste plaats was waar ik nog binnen kon zitten. Ik maakte dus dankbaar gebruik van Garnwerd aan Zee voor een kopje thee. Ook hier zag ik weer veel Pieterpad wandelaars, maar voornamelijk in tweetallen. Er liep wel een enkeling alleen het pad, net als ik, maar de meeste mensen waren samen. Ik vind alleen dus juist zo lekker, alleen de stilte en ik. Het was droog, dus ik kreeg het al snel warm met mijn drie broeken over elkaar. In de wc deed ik mijn sportbroek uit, wat meteen wat relaxter en minder strak zat. Ik was van plan om in Oostum te lunchen met het broodzakje dat ik meekreeg van de B&B, ook deze was weer 5 kilometer verderop. Net voor Oostum zag ik een soort wachtershuisje waar je met zelfbediening zelf koffie, thee en/of koeken kon pakken. Dit bleek achteraf de allerlaatste rustplek te zijn van de gehele route, maar €2,- betalen voor een kopje Senseokoffie vond ik toch wat teveel van het goede ;).
Oostum
Lunchen in Oostum dan maar, gelukkig was het nog steeds droog om buiten te kunnen zitten. Rond Oostum kun je veel ontdekken van de Ploeg, de kunstenaarsvereniging. Zij hebben onder andere het kerkje van Oostum geschilderd, vandaar ook de paletten vooraan de kerk die je als bankje kan gebruiken. Ik las gelukkig online dat er achter de kerk een wc-tje zit. Bij deze dus, doe je voordeel ermee, want de 12 km erna is werkelijk niks meer… Op de Ploeg-bankjes at ik mijn lunch op. Een koppel met volwassen zoon haalde me daar in, later zag ik ze nog een aantal keer, zij namen weer andere pauzes om me uiteindelijk in te halen en ik ze uit het oog verloor. Zo gaat dat dus op het Pieterpad ;).
Op weg naar Groningen
Ik ging de laatste 12 kilometers in waarbij ik naarstig op zoek was naar koffie, maar dat bleek nergens te zijn. Jammer de Bammer. Langs de akkers liepen betonnen fietspaden, wat wel rustig was, maar niet per se lekker liep. Zoals je kon zien aan de foto had ik wel af en toe de zon op mijn bolletje, dat was heerlijk! Zo hier en daar moest ik de berm in voor de wielrenners.
Later kwam ik over een dijkje wat wel heel mooi was, maar de wind blies hard en benam me de adem. Ik vond het dus tamelijk zwaar… Eigenlijk had ik dan ook wel wat meer rust moeten nemen op die lange route, maar er was weinig zitplek.
Uiteindelijk knalde ik doodmoe op een boomstronk vlak voor Groningen langs het water. Hier zag ik wel wat mooie vogels en tankte ik flink wat water. Maar wat was ik hier graag een koffietentje tegengekomen. Die bleek later ook niet bij de sportvelden te zijn of aan de rand van de stad. Hier was het ook nog niet zo leuk lopen. Totdat ik in de stad kwam en langs het Noorderplantsoen mocht lopen. Nog maar drie kilometer te gaan, dan kon ik net zo goed doorstoten naar het station, het eindpunt van de tweede etappe van het Pieterpad. Het was een mooi park, maar uiteraard was ik doodop. Lopen, lopen, lopen dan maar. En hier had ik de Topo GPS app echt nodig, want in de stad waren bijna alle stickers van het Pieterpad eraf gekrabd. Hier moet je het echt hebben van het boekje, bekijk het hier, de website, of de GPS coördinaten.
Je loopt een stukje door de binnenstad, ook erg mooi! Wel hoopte ik dat het winkelende publiek door zou lopen, slenteren na zoveel kilometers is niet zo fijn ;). Plotseling zag ik het Groninger museum opdoemen met daarachter het station. Eindelijk! Ik had de tweede etappe van het Pieterpad gehaald, 22 kilometer, wow! Ik was eigenlijk best trots op mezelf.
Naar huis
Mijn avontuur van de eerste twee etappes zat erop, ik nam de trein vanuit Groningen weer naar huis. Eenmaal thuis bleek ik toch best last van mijn enkel en voet te hebben, ik heb artrose in mijn rechterenkel door waarschijnlijk ooit een breukje daar. In dezelfde week heb ik toen stevigere bergschoenen gekocht, die me hopelijk beter door de volgende etappes helpen. Ik vind het namelijk wel echt fijn, lange wandelingen maken! En ik vond het heerlijk alleen. Ik heb me geen moment eenzaam gevoeld. Ik had niet per se de behoefte aan contact, maar als je dat wel wil zijn er genoeg Pieterpadlopers onderweg. Ik heb zin in de derde etappe van het Pieterpad.
Er staat een affiliate link in dit blog.