Voor iedereen en z’n moeder willen zorgen. Alles doen om de lieve vrede te bewaren, want je wil liever geen ruzie. Al je collega’s altijd en overal willen helpen, want je wil niet overkomen als een onaardig. Herkenbaar? Voor mij ook nog steeds, in de zomervakantie overkwam het me weer. Toch leer ik steeds beter mijn grenzen aangeven, het blijft oefenen.
In mijn werk als leerkracht heb ik het aardig onder de knie, mijn grenzen aangeven. Door het schrijven van De gelukkige leraar en ook De relaxte leraar ben ik er alleen maar beter in geworden, want ik kan steeds beter voelen wat ik nodig heb op de werkvloer. Maar privé is dat nog wel eens een ander verhaal. Ik voelde me overweldigd in de zomervakantie. Huh, in de zomervakantie? Die tijd dat je juist kunt uitrusten? Eh ja, die vakantie dus. De eerste drie weken ging het lekker, waren we veel met het gezin op leuke campings. Maar eenmaal thuis, toen ik weer direct begon met hard werken voor mijn bedrijf, voelde ik me overwhelmed. Want de kinderen waren ook nog veel thuis. Ik heb de neiging om voor alles en iedereen te willen zorgen en constant aan te willen/moeten staan. Dus terwijl ik probeer te werken, entertain ik de kinderen en wil ik ook nog flink opruimen en de tuin onderhouden. Geen rustige overgang van de vakantie naar weer werken dus, maar meteen helemaal aan, error!
Dus was het tijd om thuis mijn grenzen aan te geven
Als eerste weet ik dat ik dan tijd voor mezelf nodig heb, even echt helemaal alleen zijn. Gelukkig was er nog wat tijd en boekte ik een weekend in mijn eentje weg. Niet te duur, maar ik vond me toch een leuke plek! (Met zo’n 40 muggenbulten als souvenir, dat dan weer wel). Ik heb veel behoefte aan de natuur als ik me onrustig voel, wandelen, fietsen, het bos in en dan het liefst met geen (of zo weinig mogelijk mensen). Dus ik zocht een plek met veel natuur eromheen. Ik weet ook dat ik bij thuiskomst meteen een veel leukere moeder ben. Eerst voor jezelf zorgen, dan voor de ander. Eerst het zuurstofmasker bij jezelf, dan bij de ander, weet je wel. In het begin voelt het wat onwennig, onrustig ook, want ik heb ineens zoveel tijd voor mezelf, wat moet ik doen? Maar later kom ik er een beetje in en geniet ik enorm van de rust en de stilte en het zelf kunnen bepalen wat ik ga doen.
Weekendje Kaaienwaaien
Ik vond Kampeerderij de Kaaiewaaier in Ospel, vlakbij natuurgebied De Grote Peel waar ik dan ook veel gewandeld heb. Ik boekte de sleurhut die echt van alle gemakken voorzien was, ik het het heerlijk gehad! Een kleinschalige camping met een heerlijke ontbijtservice. Een soort Bed & Breakfast dus waar je je ontbijtje zelf kon kiezen en heerlijk kunt kamperen. Met ook een leuke vuurplaats met hangmatten, ik kon zeker helemaal ontspannen! Bekijk de camping hier.
Ik wist ook dat ik wat te leren had in het stellen van grenzen voor mezelf en naar familie. Maar waarom is dat nou zo moeilijk?
Psychiater Nick Blaser zegt dat we onze grenzen nauwelijks opmerken. Wel kunnen we ineens negatieve gevoelens ervaren, zoals woede, zijn we verrast of voelen we ons aangevallen. Dit gevoel komt vaak door een psychische grens die we hebben, maar hier zijn we niet altijd bewust van. Hij schreef hierover in zijn boek Grenzen stellen met compassie, bekijk het hier.
Grenzen aangeven in je werk als leerkracht leer je in de online cursus Relaxed voor de klas met nu veel gratis extra’s voor de eerste schoolweken.
Ik leer wel steeds beter naar mijn gevoel luisteren door mindfulness toe te passen, maar soms overvalt me toch het gevoel dat ik teveel heb gedaan. Dan trek ik meteen aan de bel, want hoe vaak gaan mensen (en dan bedoel ik eigenlijk jou) over die grens heen die ze wellicht wel aanvoelen, maar geen tijd voor hebben? Met de kans dat je erna voor langere tijd uitgeschakeld bent. Dat proberen we te voorkomen.
Maar schuldgevoel
Deze zomervakantie merkte ik bij mezelf op dat ik wellicht wel mijn grenzen aangeef (al mogen ze soms nog wat duidelijk zijn), maar dan nog wel blijf rondlopen met een schuldgevoel. *Ik moet mijn kinderen meer aandacht geven, dat verdienen ze deze vakantie* *Wat stom dat ik er nou niet voor mijn ouders-broer-zus-vriendin kan zijn, want zij hebben het veel meer nodig dan ik!* Duidelijk de neiging om mezelf weg te cijferen om maar aardig gevonden te worden door alles en iedereen. Ik ben opgegroeid met het idee dat ik altijd “sterk” moet zijn, hard moet werken en gevoelens hebben we het maar liever niet over. Natalie Lue zegt in haar boek Het plezier van nee zeggen dat we zijn opgegroeid in het Tijdperk van Gehoorzaamheid. Ik kreeg het boek van Kosmos Uitgevers, bekijk het hier.
Zij zegt dat je zeker als meisje hebt meegekregen dat je meegaand moet zijn, zachtmoedig, mild en vrouwelijk. En dus worden we getraind om people-pleasers te zijn en voelen we ons schuldig als we tijd voor onszelf nemen. In het boek spreekt Natalie van vijf typen people-pleasers; de goeddoeners, uitslovers, vermijders, redders en lijders, zodat je leert wat je altijd hebt gedaan en dat je moet de enige bent. Ik had persoonlijk niet zoveel aan die onderverdeling, ik kon me in alles wel een beetje vinden. Ik had het meeste aan het achterste deel van het boek waarin Natalie veelgestelde vragen aan haar beantwoordt, zoals hoe je betere grenzen stelt tegenover familie. Wat betreft het schuldgevoel zegt ze dat er echt niets mis mee is om wat vrije tijd te hebben. Je bent dan niemand tot last en niet lui. Je hebt als people pleaser juist tijd voor jezelf nodig om niet toe te geven aan je innerlijke criticus. Die ga ik in mijn oren knopen!
Zo stel je grenzen
Van Maven Publishing kreeg ik een boek dat volgende week uitkomt en ik vind het geweldig! Ik heb het nog niet uit, maar het leest als een trein. Ik ben vooral fan van de scripts die Melissa Urban in het boek geeft om je grenzen aan te geven. Ze geeft telkens drie voorbeelden wat je zou kunnen zeggen bij een bepaalde situatie, bijvoorbeeld als je ouders vaak ongevraagd langskomen. Een milde versie, maar ook nog veel duidelijker als de milde versie niet werkt. Voor jou als leerkracht raad ik vooral de scripts aan voor grenzen op je werk. Want dit kun je bijna letterlijk kopiëren op een heleboel scholen, helaas. Zoals; je hebt teveel taken -zeg: ik kan dit alleen doen als ik iets anders niet hoef te doen-, Je wilt niet eindeloos vergaderen: -Vraag van tevoren naar de agenda en zeg dat je maar een uurtje hebt- en grenzen voor je vrije tijd: -zeg: In het weekend lees ik geen appjes en mails-. Ik vind het echt een superpraktisch boek en het is ook echt fijn geschreven met het persoonlijke verhaal van Melissa Urban. Zoals je in dit blog ook wel ziet schrijf ik zelf ook graag zo, mijn persoonlijke verhaal mét praktische tips.
Bekijk het boek hier.
Grenzen stellen in mijn werk kan ik wel goed, bekijk ook de online cursus Houd tijd over waarin je leert je werk thuis los te kunnen laten.
Wat ik in ieder geval altijd een mooie zin vind als ik niet direct nee durf te zeggen:
Ik denk er even over na, ik kom erop terug.
Dan is het niet meteen een harde nee, maar zeg je ook geen ja waar je later spijt van kan krijgen. En je kunt ook nog eens nadenken op welke manier je nee zegt (of je zoekt de scripts van Melissa op).
Oefenen, oefenen en nog eens oefenen
Voor mij betekent het dat ik moet blijven oefenen met het aangeven van mijn grenzen. Hoe vaker ik het doe, hoe minder schuldig ik me zal voelen waarschijnlijk. Voelen wanneer mijn grens is bereikt en niet meer alles tegelijk willen doen. Ook ik heb rust nodig! Hiervoor ben ik ook het boek Onvolmaakt tevreden van Frans Schalkwijk (zelf aangeschaft) aan het lezen, bekijk het hier. Ik blijf oefenen met het ervaren van mijn gevoelens. Stilstaan bij mijn schuldgevoel en ervaren waar ik het in mijn lijf kan voelen. Ik ga bewust naar die plek. En als ik het zo bewust doorvoel, verdwijnen de gedachten erover vaak als vanzelf en het gevoel wordt milder. Het is niet altijd helemaal weg, maar vaak wel beter te handelen.
Bekijk ook grenzen respecteren.
Het boek Houden van dingen die niet perfect zijn (ook zelf aangeschaft) is ook heel fijn om telkens even open te slaan. Het zijn quotes met inzichten en adviezen hoe je meer compassie voor jezelf kunt ontwikkelen, bekijk het hier.
Er staan affiliate links in dit blog.